Fun & Famous

WAAROM JE NAAR THE BLACKLIST MOET KIJKEN

Ik ben al dik een half jaar in de ban van The Blacklist. Mijn favoriete ik-heb-geen-zin-om-ook-maar-iets-te-doen-serie, ik-heb-een-kater-serie, ik-ben-ziek-serie, ik-doe-alsof-ik-ziek-ben-serie, zullen-we-lekker-samen-op-de-bank-hangen-serie, het-is-weekend-serie en het-is-door-de-week-serie. Met andere woorden: een serie waar je eindeloos en in alle omstandigheden naar kunt kijken. Maar liefst 78 uur lang en counting.

Even de samenvatting, zodat we weten waar we het over hebben: America’s most wanted criminal Raymond Reddington gaat samenwerken met de FBI om een aantal spraakmakende cases op te lossen. Hij stelt één voorwaarde: hij wil alleen maar praten met de jonge profiler Elizabeth Keen. Vanaf dat moment staat het leven van ‘Lizzy’ totaal op z’n kop en komt ze erachter dat alles anders is dan ze ooit dacht.

Dit is waarom je heel veel plezier gaat hebben aan The Blacklist:

Uren maar dan ook urenlang kijkplezier

Niets zo frustrerend als het moment waarop je je favoriete serie uit hebt. Better Call Saul kent slechts tien afleveringen per seizoen en dan moet je potverdorie weer een jaar wachten tot het volgende seizoen. Bloodline idem dito. Homeland… yep. Bij The Blacklist houdt het gewoon nóóit op. Iedere seizoen telt maar liefst 22 afleveringen en er zijn al vier seizoenen! Tegen de tijd dat je je door al deze seizoenen heen hebt geslagen, is het vijfde vast alweer beschikbaar. Wel één tip: als je urenlang achter elkaar wilt kijken, is The Blacklist minder geschikt. Na twee afleveringen, hooguit drie, heb ik meestal mijn portie wel weer gehad. Maar ook dat is fijn, want zo doe je er nog langer mee en loop je niet het risico dat je om vier uur ‘s nachts nog steeds zit te kijken.

Spannende verhalen

Iedere aflevering heeft een afgerond verhaal. Het fijne daarvan is dat je rustig een maand niet kan kijken en daarna nog steeds weet waar het over gaat. En die verhalen zijn om te smullen. Bedenk een psychiatrische afwijking waardoor iemand aan het moorden zou kunnen slaan en die komt wel een keer voorbij. Verder: wilde achtervolgingen (waarbij de FBI altijd net iets te laat is, dat wel), ontvoeringen, spectaculaire ontsnappingen en veel gedoe in privévliegtuigen.

“Ryan is da shit.”

James Spader

Ik ben al enige tijd over mijn vadercomplex heen, maar James Spader die de rol van  Reddington vertolkt is hot! Ja, ik weet het, hij is ver in de vijftig en heeft niet bepaald een sixpack, maar de humor. De manieren. De intelligentie. De charme. De kalmte die hij ten alle tijden bewaart, ook al krijgt hij stroomstoten toegediend door een chick in een lederen catsuit. Het is dat ik jarenlang in therapie ben geweest om gezondere keuzes te maken in de liefde, maar anders…

Ryan Eggold

Maar de echte eye candy is natuurlijk de man van Liz, Ryan Eggold. Een van de lekkerste bad boys turned good turned bad die het scherm heeft gekend. En we krijgen hem ook in allerlei hoedanigheden te zien. Denk Ryan halfnaakt vastgebonden aan een verwarmingspijp, denk Ryan als brave huisman die verse organic maaltijden serveert, denk Ryan als superheld die zonder een druppel zweet te verliezen efkes een hele motorgang neerhoekt… Ryan is da shit.

Megan Boone

Vooruit, ook kudo’s voor onze Lizzy. Wat ik heel fijn aan haar vind is dat ze er uitziet als een mens. Met heupen enzo. Echt een verademing naast alle überdunne complexopwekkende andere Hollywoodactrices. Daarnaast is ze heel slim en sterk enzo. Maar dat kan ook bijna niet anders als je bij de FBI werkt.