And the Mercur goes to….

Hollywood heeft de Oscars, wetenschappers de Nobelprijs, bladenmakers hebben de Mercurs.

Een keer per jaar, in de maand december schrijden alle heren en dames uit bladenland op hun knapst naar Amsterdam waar altijd weer een fameus persoon de avond aan elkaar rijgt. Lauren Verster, Anita Witzier dat niveau. Er zijn acts en iedereen is reuze nerveus.

Ik herinner me Hilmar Mulder die hoofdredacteur van het jaar werd met Grazia, Karin Sweerink die in haar Glamour tijd in passend uniform (haar benen waren op hun bruinst, langst en slankst) het podium rockte en Esther Goedegebuure die emotioneel founder Marie-Nanette Schaapman dankte toen JAN tijdschrift van het jaar werd.

Linda de Mol en Jildou van der Bijl werden elk jaar weer minstens drie keer genomineerd en mochten altijd wel een keer op het podium klimmen voor de Mercur beste art direction, tijdschrift van het jaar, marketing actie van het jaar of waddanook van het jaar.

Ik heb me verschillende keren in alle inschrijfformulieren begraven. Marie Claire moest worden beloond voor art direction van het jaar, zo vond ik. En een marketingactie heb ik nog wel eens in de aanbieding geslingerd, maar genomineerd, nee hoor. Vergeet het maar. Ja, de jubileumcover was eens in de race om te winnen maar a. die was onder hoofdredactie van mijn voorganger gemaakt en b. won niet.

De laatste keer dat ik iets heb gewonnen was toen ik 16 was. Voor de springwedstrijd L2 pony’s.

De afgelopen weken was mijn uitgever nogal druk en geheimzinnig aan het doen. Liesbeth, Jet en Josselin moesten van alles invullen. Over Amayzine.com en over mij. Na stevig speurwerk kwam ik erachter dat ‘we’ werden voorgedragen voor een Mercur-nominatie. Ik lachte. Best hard, geloof ik. Hoe ik de Mercurs ook waardeer en respecteer, wat moeten zíj nou met een digitaal, ik herhaal, DIGITAAL magazine?

Neem ik je even mee naar donderdagmiddag. Ik zat in een transformatiesessie bij Leco van Zadelhoff (we hadden ’s avonds een feestje moet je weten) en keek toen hij klaar was naar mijn telefoon. 37 gemiste oproepen links, 110 ongelezen berichten rechts. Paniek met de bloemen, was het subject van de ene mail. Bel me even, nemen we het persbericht nog even door. En toen onze uitgever: “Kom even naar mijn kantoor als je er bent. Ik heb iets leuks.”

Op zijn bureau stond een fles champagne. Ik voelde er even aan. Als hij koud was, gingen we meteen iets vieren. Dat was hij niet. Hmm. Die stond er dus misschien al langer. Zo leuk was het nieuws blijkbaar niet. Ik kreeg een enveloppe in mijn handen. Van Aldipress. Aldipress? Dat is een van de sponsoren van de Mercurs. Ik opende het A4tje: “Met veel plezier laten we jullie weten dat Amayzine.com genomineerd is voor de Mercur Lancering van het Jaar.”

Ik weet niet of we de prijs gaan winnen. Het was altijd een printprijs en wij doen weinig met papier. Zeg maar niks eigenlijk. Tenzij je het inpakken van de T-shirts van onze webshop meetelt. Aan de andere kant, we zijn het eerste magazine dat online wordt gemaakt. De liefde voor bladen is even groot en de Mercur-jury laat ook zien dat ze heel erg met hun tijd meegaan. Hoe het ook zij, tot 10 december ga ik ontzettend, ongelooflijk, buitengemeen genieten van die nominatie. En me suf piekeren over wat we aan moeten natuurlijk.

To be continued.