MANIEREN OM JEZELF NAAR DIE DURE AANKOOP TOE TE PRATEN

Zoals sommige mensen voelen dat ze binnenkort griep gaan krijgen, zo voel ik dat ik mezelf aan het klaarstomen ben voor een Dure Aankoop. Wie toen al braaf Amayzine las weet hoe de aankoop van mijn Proenza Schouler ging en dat proces is exemplarisch voor alles dat ik koop wat eigenlijk net een beetje te duur is. Het begint met Het Idee (“zeg is die tas niet enorm mijn tas?”) dat overgaat in De Bevlieging (“omg dit ís mijn tas!”) totdat je komt in het stadium van De Hysterie (“IK MOET DEZE TAS”) en dan is het een kwestie van de financiën op orde hebben en toeslaan. Maar om van het ene stadium in het andere te komen worden er een hoop psychische processen doorlopen die allemaal helpen om jezelf zo gek te krijgen zoiets duurs te kopen, en hier komen ze.

Disclaimer: vaders en iedereen met enige realiteitszin moeten nu stoppen met lezen.

“Dit is een klassieker”
Wat vooral een klassieker is, is die zin. We denken elke aankoop te kunnen rechtvaardigen door te zeggen dat “het een klassieker” is. Maar goed het helpt wel een beetje want duizend piek of meer uitgeven aan iets dat je misschien een paar keer gaat dragen is geen goed begin om de rest van de stadia te bereiken. Dus, say it loud say it proud, wat je ook op je radar hebt: het is een klassieker.

“Mijn hele garderobe wordt hier beter van”
Stel hè, stél dat ik, och wat zal ik eens noemen, de Givenchy Shark Lock Wedge Knee Boots zou willen. En stel nou dat die laarzen en ik in theorie, dus puur hypothetisch, zijn aangekomen in de fase van De Hysterie, dan zeg ik dus veel en vaak tegen mezelf dat heus echt alles dat in m’n kast er baat bij heeft als die laarzen erbij komen. Dat is absolute onzin want in de tijd dat ik de fase van Het Idee nog niet eens had bereikt was er ook geen nood aan de man maar dat doet er niet toe want ze maken alles in je kast toch echt beter. Zie je hoe dat werkt?

“Er zijn heel veel dingen die nóg duurder zijn”
Deze ga je toepassen tussen de fase van De Bevlieging en De Hysterie. Want dat je het item moet hebben staat nu vast, de vraag is alleen: hoe ga je de eventuele calvinist in jezelf aanvechten om zoveel geld uit te geven aan iets futiels als een jas/tas/schoen. De truc is om te beginnen met zoeken naar dingen die nóg duurder zijn, zodat jouw item opeens helemaal niet zo duur is. Dus stel, je bent bezig met laarzen van Givenchy (dit is nog steeds geheel en al puur hypothetisch) dan ga je kijken naar laarzen van Alaïa en Louboutin want die zijn minstens twee keer zo duur en als je een uurtje die prijzen hebt gezien vallen die Givenchy’s eigenlijk opeens hartstikke mee.

“Als jij dan die tas koopt en ik die schoenen dan zijn we samen gek en blut”
Omring jezelf met mensen die enigszins begrijpen waar je mee bezig bent en probeer ze over te halen ook iets heel duurs te kopen. Samen sta je sterk, dat is één, maar zolang je niet in je eentje in de fase van De Hysterie zit dan valt het ook niet zo op. Mocht het zo zijn dat ik een nieuw paar laarzen wil dan ga ik nu dus vast Jet proberen zo gek te krijgen om haar gekoesterde Valentino-tas te kopen, en ik probeer May ook even iets duurs in de schoenen te schuiven. “Als we het allemaal doen dan zijn we allemaal blut en blij en dat is super gezellig!” Wat je ook doet, blijf ver weg van mensen die het toch niet snappen (mannen, vaders, mensen van de bank of de belastingdienst) want die gaan de boel alleen maar verpesten met hun verantwoordelijke realistische gebazel als “ja maar Lies je kunt dit niet betalen” en met zo’n instelling krijg je natuurlijk nooit een tas/jas/schoen.

“Ja maar ik heb het geld toch niet.”
Deze gedachtegangen heb je nodig om de fase van De Hysterie om te zetten in de aankoop. De onvolprezen Stefanie Bottelier en Ilonka Leenheer van ELLE zijn hierin mijn voorbeelden. Zij appen uren met elkaar als ze in winkels staan en hebben inmiddels tassen vol argumenten waarom het heus een heel goed idee is om toch die ene kleer te kopen. Vooral als het tegenargument is “ik heb geen geld,” dan is het antwoord “ja maar als je nu die tas koopt dan heb je nog steeds geen geld, maar wél die tas.” Kijk! Dat is logica waar we wat aan hebben. Bovendien zijn er weinig dingen in het leven zo intens frustrerend als een niet gekochte en daarna uitverkochte kleer, je leeft nú dus je kunt wel denken “hmmm ik kan het beter niet doen want ik moet over twee maanden belasting betalen en oh ik wilde eigenlijk nog op vakantie” maar wat heb je nou aan dat gespaarde geld als je over een maand onder een bus terecht komt. Helemaal niets. Dus, koop die laarzen, dan lig je in ieder geval nog een beetje stijlvol onder die bus.