Een tas (en vooral de inhoud) zegt stukken meer over de mensch dan haar parfum. Daarom richten wij ons elke week op vrouw en tas. Man en paard maar dan anders. Omdat ik de beroerdste niet ben, trap ik af.

Hoe kwam de tas tot je?

Deze Granville van Dior was van een collega van me die kantoor houdt aan het Place Vendôme in Parijs dus ik heb sowieso al een aan ziekelijkheid grenzende jaloezie ten opzichte van haar. Om de hoek bij haar kantoor zit een fantastische vintagewinkel waar ze deze tas trof. Hij was daar fonkelnieuw afgestaan door zijn tassenmoeder, wachtend op een zorgzaam adoptiehuis. Mijn collega kocht hem op voorwaarde dat haar verteld werd van wie de initialen C.M. waren. Chiari Mastroiani (jajaja, dat is de dochter van Catherine Deneuve en Marcello Mastroiani) was het die deze tas had weggesmeten.

Ik werd bijna onwel toen ik dit hoorde. Eigenlijk is het pas goedgekomen toen mijn collega zin had in een andere tas en deze te koop aanbood. De rest is geschiedenis. De tas was mine to have.

Vertel er eens iets over

Het is een echte werktas, dus als er feestjes, premières en partijen zijn, regel ik een oppas voor hem. Voor de avond is hij echt te groot. Maar overdag is dat een enorme pre want ik slinger alles erin, zelfs mijn Ibook past erin.

Hoe de tas tot mij kwam

Ik kocht deze tas voor mijn moeder en mij samen. Maar omdat mijn moeder best klein is en deze tas een maatje te groot bleek, heeft zij het gemund op mijn ranke Chanelletje. Vind ik prima, ik weet haar te vinden als ik hem nodig heb. De tas heeft al best wat shows bezocht. Ik vind hem ideaal voor fashionweeks omdat al je overdag-gear erin past en hij toch een modisch statement maakt.

Laat me de inhoud zien, en ik vertel wie u bent

Ik heb expres mijn tas niet opgeruimd toen deze foto werd gemaakt want ik wil een eerlijk beeld schetsen van wat ik zoal meesleep. Laatst vond ik er het betaalbewijs van de belastingdienst in terug waar ik al weken naar op zoek was. En er slingert altijd wel een OB of een daglens in rond. Je weet maar nooit wanneer dat van pas kan komen. Omdat ik nogal chaotisch ben verbaast het me niets dat ik ook de reservesleutel van mijn auto bij me heb gestoken. Dat is nou eens echt handig voor als je tas gestolen zou worden. Not.

Klassiek of liever een it-bag?

Natuurlijk kunnen it-bags mij bekoren maar als ik dan toch zoveel geld uitgeef aan een tas, dan beter een klassieker want die is waarde- en stijlvast.

Zuinigheid en vlijt

Ik koester en bewierrook mijn tassen en op sommigen ben ik intens zuinig. Die gaan na gebruik met papierproppen ter opvulling eerst de dustbag in en dan in de doos. Omdat deze tas een veredelde werktas is geworden behandel ik hem niet met speciale égards. Hij staat zelfs gewoon op de grond.

De krachten van de tas

Een goede tas opent deuren echt waar. Ik leende ooit de baby blauwe Birkin van Maria Kooistra en ben nog nooit zo hartelijk ontvangen in welke winkel dan ook. Het scheelde niet veel of ze trokken de champagne voor me open in de luxe winkels. Dames, bij twijfel; doen. Een tas blijft langer bij je dan een vakantie en houdt zijn waarde.

Erfstukken

Omdat ik drie dochters heb, moet ik ruim in de tassen zitten zodat ze er niet om hoeven te vechten. Ieder mag er minstens twee uitkiezen. Wat zeg ik, twee? Drie!