Schoenmaker waar ben je nou?

Er was een tijd dat ik op 50 meter afstand van mijn huis de beste schoenmaker van de stad had. Hij kon álles maken, deed dat terwijl ik wachtte en vooral kon hij heel goed omgaan met hysterische vrouwen zoals ik. Stond ik daar te brullen dat “deze hakken echt héél kostbaar zijn en dat het m’n favoriete paar is en dat er echt echt echt niets mis mee mag gaan kunt u dat beloven KUNT U DAT BELOVEN?!” Dan zei hij altijd rustig en op kalme toon, “geen probleem, het komt helemaal goed.”  En dat was dan ook altijd zo, het kwam altijd goed, en mijn hakken mochten mooier dan ooit weer terug naar huis.

Maar nu is hij weg. Er wordt verbouwd. En daarom moest hij plaats maken en naar de andere kant van de stad verhuizen. Dat is nu een klein jaar geleden en ik mis hem nog iedere dag. U weet, ik heb nogal wat schoenen en ik moet dan ook vaker dan gemiddeld naar de schoenmaker, geen schoenmaker om de hoek is nogal een ramp. Totdat er een paar maanden geleden op drie keer struikelen van mijn huis een nieuwe schoenmaker kwam die er best heel goed en betrouwbaar uitzag. Hoera! Dacht ik, eindelijk! En dus ging ik vrolijk met een paartje erheen, en zei dat ik ze de volgende ochtend kwam ophalen.

De volgende ochtend stond ik keurig om 09:30 voor de deur, maar geen schoenmaker. En na een half uur nog steeds niet. Die vent is gewoon drie dagen, DRIE DAGEN, niet meer open gegaan. Op dag 4 had ik ‘m eindelijk te pakken en zei ‘ie doodleuk “oh ja ik was even de stad uit.” Daar gaan we dus niet meer heen.

Afgelopen donderdag had ik ’s avonds een gemaskerd bal van Hermès dus natuurlijk was het van levensbelang een Goede Outfit te vinden. Ik had helemaal bedacht welke hakken het gingen worden en daar de rest van mijn outfit omheen bedacht maar toen ontdekte ik dat die hakken nieuwe hakjes nodig hadden. Paniek. Totale paniek. Op de fiets naar schoenmaker 1 die nog net open was maar eenmaal binnen bleek dat de grootste klunsfiguur ooit te zijn die zei mijn hakken niet te kunnen maken omdat hij “het pinnetje” niet kon vinden. “Het wát?” “Het pinnetje, om de hakken te maken. Ik weet niet waar dat ligt.” I kid you not! Wat moet de mens daar nou in godsnaam mee?

Op naar schoenmaker 2, die wel het pinnetje had. Maar hier bleek dat de hak in kwestie dusdanig beschadigd was dat hij het niet nu meteen kon maken en dat ik ze over twee dagen kan ophalen. De stress was inmiddels behoorlijk overheersend want dat verdomde bal was over minder dan 2 uur en ik MOEST die hakken aan. Maar schoenmaker 2 hield voet bij stuk en ik had pech.

Moraal van dit verhaal? Als ik gewoon nog een schoenmaker had gehad had ik die hakken nooit zo kapot hoeven laten gaan en hoefde ik donderdag niet op mijn B-keus naar het bal, al was het natuurlijk wel heel Assepoester-like geweest om ergens een schoentje te laten liggen.