Knap, oergeestig, zingend, dansend, acterend, moederend en bijna trouwend. Het is dat ze zo leuk is, anders zou Chantal Janzen op het irritante af perfect zijn. Natuurlijk kreeg ze gisteren de Televizier Award want iedereen houdt van Chantal da’s maar weer eens bewezen.
Is het champagne-infuus al losgekoppeld of heb je in een streep doorgefeest?
“Ik ben wel een beetje brak moet ik zeggen en zo zie ik er ook uit. Bril op enzo. Vanochtend heb ik mijn sieraden teruggebracht bij Cartier en dat was geloof ik wel een deceptie. Ze hadden meer van me verwacht, haha.
Op zich ben ik niet heel lang blijven hangen in Carré. Het is niet echt een ons kent ons feestje want een deel van de kaarten wordt ook aan ‘normale mensen’ verkocht dus er liepen ook fans rond die met me op de foto wilden. Dan kun je jezelf toch niet helemaal laten gaan. Thuis heb ik nog even nagepraat met mijn man en heel veel gegeten. Daar was het de hele avond niet van gekomen dus ik heb lekker even wat spaghetti opgewarmd.”
En ben je bedolven onder de bloemen?
“Er worden af en aan boeketten bezorgd. Gelukkig is mijn moeder er om alles af te snijden en er leuke boeketjes van te maken want de een is mooier dan de ander zal ik maar zeggen, haha.“
Was het lastig daar in je eentje te zitten zonder de andere genomineerden?
“Heel veel mensen vroegen of ik ook niet zou gaan omdat Linda en Floortje er niet konden zijn. Als ik dan zou verliezen zou het extra sneu zijn, zo vonden ze. Ik had dat helemaal niet. Juist niet. Ik ben niet ziek en heb geen enge types die me bedreigen dus ik wil zo’n avond juist vieren. En verliezen van deze vrouwen is helemaal niet erg. Ik vond het een eer om naast ze genomineerd te zijn.”
En misschien was de kans op winnen extra groot omdat jij er wel was of werkt dat niet zo?
“Ik heb het gala natuurlijk een paar keer gepresenteerd en weet daarom dat de stembussen voor deze prijs sluiten zodra de genomineerden bekend zijn gemaakt. Dat was dit jaar op 29 september en toen was er nog niets bekend over Floortje’s ziekte en Linda’s bedreigingen. Het waren dus objectieve stemmen.”
Je had maar 30 seconden voor je dankwoord. Mochten er nog mensen zijn die je vergeten bent, dan kun je ze hier in de zon zetten.
“Ja, jee, ik had alles opgeschreven en ben dan toch nog Leco vergeten te bedanken. Hij is echt mijn maatje en hij maakt me altijd mooier. En mijn broer en stylisten en vrienden. Maar ik ben wel blij dat ik de ‘technische’ crew heb kunnen noemen want die mensen maken het werk voor mij zo leuk. In het theater ben je een met je publiek maar bij tv en film is dat publiek als je aan het werk bent natuurlijk helemaal niet aanwezig en doe je het met de ploeg. Zij maken het voor mij leuk.”
Hoe ziet dit weekend er uit?
“Morgen moet ik werken. Nou ja werken, werken, ik heb uitzending van Holland’s Got Talent maar dat voelt totaal niet als werken. Ze willen dat we zo onvoorbereid mogelijk naar de uitzending gaan zodat onze reacties spontaan zijn en die uitzending is een feest. Zondag vlieg ik met mijn geliefde naar Londen om de laatste puntjes op de i te zetten voor ons huwelijk op 15 december.”
Ah, een winterhuwelijk.
“Ik ben echt een weerfreak en werd al Chantal Timofeef genoemd omdat ik zo obsessief bezig was met het feit dat de zon moest schijnen op onze trouwdag dat een vriendin zei: ”Waarom ga je niet gewoon in december trouwen? Ben je meteen van die het-móet-mooi-weer-zijn-obsessie af.” En toen dacht ik; trouwen in december, dat moet dan in Londen zijn. Maken we er een Love Actually-achtig spektakel van. Dat is althans de bedoeling.”
Heb je al een jurk?
“Ik ‘heb’ hem nog niet echt. Addy van den Krommenacker maakt hem en dat vind ik een lastige luxe hoor. Ten eerste kan ik het dus niet met Marco delen terwijl we normaal meestal samen winkelen en omdat hij gemaakt wordt, blijf ik ‘m veranderen. Als je iets koopt, hangt het in je kast en is dat het. Nu blijven we maar poetsen en plooien maar het wordt natuurlijk heel mooi.”
Over jurken gesproken, droeg je gisteren ook Addy?
“Totaal niet. Ik was voor opnames in de stad en liep langs Robin, een winkel met een website die galajurken.nl heet. Alles hangt daar in het plastic, de ene jurk is spuuglelijk en bij de ander denk je ‘nou, die is eigenlijk heel mooi.’ Ik kocht daar twintig jaar geleden, als meisje uit Tegelen dat in Amsterdam kwam mijn eerste Echte Jurk en nu dus weer. Voor een prikje, hoe vind je dat? Maar hij leek precies op een jurk die Kate Hudson ooit droeg bij een Tiffany’s event. Toen ik deze zag, dacht ik; dit is ‘m. Ik had er wel heel dure Cartier-juwelen en Valentino-schoenen bij aan hoor. Ter compensatie.”
Heb je al een premièrepak voor de 27ste als Pak van mijn Hart aan de wereld wordt getoond?
“Nee, nog niet. Ik ben daar altijd heel laat in maar ik fantaseer over die smoking van Saint Laurent. Dat lijkt me wel wat.”
En als premières en huwelijk achter de rug zijn, volgt dan een lange, lome huwelijksreis?
“We gaan, met ons zoontje James, naar de Malediven maar we maken wel een tweedaagse pitstop in Nederland. James wil per se meedoen aan het kersttoneelstuk en het kerstdiner op de kleuterschool dus daar plooien we de reis om heen. En dan is het tien dagen ‘ons’.”
