5 dingen die echt niet meer kunnen
Goed. Ik ben me ervan bewust dat niet iedereen me dit postje ontzettend in dank gaat afnemen. Maar ik wil en moet het toch echt even met jullie hebben over het fenomeen geboortekaartjes.
Natuurlijk is er altijd vreugde en blijdschap als zo’n gezellig handgeschreven envelopje op handgeschept papier op het matje valt. Elk kindeke is weer een feest. Maar op de manier waarop dat bekend wordt gemaakt… Daar zijn nog wel wat puntjes ter verbetering. Rondvraagrondje op de redactie leverde het volgende op.
1. Poot van de hond
Hartstikke leuk dat jullie hond zo’n onderdeel van het gezin is, maar hé, it’s just a dog en pootafdrukken (of voetafdrukken for that matter) zijn eigenlijk best suf, vind je niet?
2. De hond of poes of wie dan ook
als gezinslid bestempelen
Zie hierboven, maar echt, kom op, get a grip, je kunt je hond of kat toch niet gelijk trekken met je kind?
3. De lengte, het gewicht en het tijdstip
Sorry, hartstikke lief, maar het interesseert ons eigenlijk geen ene malle moer. Of het zegt ons niets. De naam willen we weten en misschien een mooie dichtregel (met de nadruk op móóie dichtregel), maar deze administratie mag wat ons betreft wegblijven. Voor je het weet ga je er ook nog het tijdstip van bevruchting bij zetten.
4. Uit de naam van het kind schrijven
Sorry, jongens. Een geboortekaart richt je van een volwassene aan een andere volwassene. Niemand vindt een kaart geschreven vanuit het point of view van de baby een goed idee. Hoe denk je dat je kind het vindt als ‘ie later dat infantiele geleuter terugleest?
5. De rijmpjes
Graag sluit ik af met de rijmpjes. Sommige grenzen echt aan briljantie. Een greep uit de meesterwerken die ik vond.
Wilt u zijn/haar oogjes zien twinkelen?
Laat dan eerst de telefoon even rinkelen.
Tsja, ik heb met mijn komst het leven van papa en mama op z’n kop gezet.
Papa rent op en neer en mama voedt mij keer op keer.
Bedje in, bedje uit en de luiers vliegen om hun oren.
Laat daarom voor een bezoekje eerst even van u horen.
Mama en ik rusten van één tot twee,
en na 9 uur doet ook papa mee!
Of de variatie op het thema:
Tussen 13.00 en 15.00 liggen wij te rusten
en na 22.00 uur zegt ook papa welterusten
Als u van tevoren even belt
en aan mijn papa en mama vertelt,
wanneer u mijn luier wilt komen verschonen,
dan zal ik u met een volle belonen.
Houdt u er wel rekening mee,
wij moeten nog rusten, alle twee.
Dus van één tot drie gaan wij slapen.
Ik hoor mama nu al gapen…
Natuurlijk mag je je kaartje blijven sturen
En zullen we het zeker begluren
Maar weet dat de kans bestaat
dat de telefoon helemaal niet gaat.
En volgende week schrijf ik een stukje met wat wel leuke geboortekaartjes zijn, goed?
