Pasen met onze vippies
Op dit moment zit ik waarschijnlijk enorm onderuitgezakt op de bank bij mijn ouders, ik denk met een haardje aan. Op tafel staan nog restjes van het paasbrood waar ik sowieso steeds weer iets van snoep als ik langsloop. Ik hoop dat mijn oma een knoop op mijn trenchcoat maakt (want die was er afgevallen) en het gat in het broekzakje van mijn lievelingsshortje van Maje repareert. Moeder staat denk ik in de keuken voor een versgemalen kopje koffie en vaders zit hoogstwaarschijnlijk naast mij op de bank. We kletsen en lachen. Zoals altijd.
Al mijn vriendinnen doen aan paasbrunch, onze redactie doet aan paasontbijt, maar wat doen de leuke mensen die wel eens op Amayzine hebben gestaan in een interview of lookie of waddanook? Ik vroeg het hen.
“Ik vier Pasen dit jaar voor het eerst in Milaan, dus geen idee wat hier de traditie is. De meeste van mijn vrienden gaan naar hun ouders om samen Pasen te vieren. Wat ik bijzonder vind, zijn al die super grote chocoladepaaseieren in de patisserieën en supermarkten in Milaan.
Mijn vriend en ik hebben nog niet echt plannen gemaakt, maar we gaan waarschijnlijk brunchen met vrienden op zondag en ik vlieg tweede paasdag naar LA.”
“Ik ben deze Pasen helemaal alleen keihard aan het werk. Ik moet mijn boek ‘We moeten je iets vertellen’ afschrijven. De kinderen zijn bij hun vader, dus ik kan eindelijk lekker door. Misschien dat ik nog een eitje voor mezelf kook.”
“Op een toch wel zeldzaam moment van thuis zijn wordt het een komen en gaan van familie, vrienden en koolhydraten. Dit vind allemaal plaats in de nieuwe G’s in Oost, in mijn keuken in Amsterdam en in het ouderlijk huis.”
“Klinkt heel saai, maar ik ben deze dagen alleen maar bezig met mijn boek.”
