Final Lessons New York
New York Fashion Week zit er weer op, tijd voor de evaluatie. Wat hebben we geleerd? Nou, dit dus:
Olivia Palermo is sneller dan het licht
I’ve said it loud and I’ve said it proud, ik heb Olivia ontmoet. Al is “ontmoet” misschien een groot woord voor de halve seconde tijd die ik had om een selfie met haar te maken. Zoals u weet ben ik al een JAAR bezig om met haar op de foto te gaan en één van de redenen waarom het steeds mislukt is omdat die vrouw sneller beweegt dan het licht. Ze komt uit haar auto en binnen een nanoseconde is ze alweer uit het zicht. Ik verdenk haar van superkrachten. Ook deze FW weer zagen we haar pijlsnel van auto naar deur flitsen dus goed beschouwd is die seconde die ik met haar had een eeuwigheid.
Bill Cunningham is de leukste man van Fashion Week
Naast het ontmoeten van Oliva was het ontmoeten van Bill Cunningham een absoluut hoogtepunt. Ik werd dikke vrienden met zijn rechterhand John, zag van dichtbij hoe Bill te werk gaat en ben er nu nog zekerder van dan ik al was: Bill is fantastisch en Bill for president.
Times Square heeft een een reputatieprobleem
Want Times Square is echt SO totally not cool. New Yorkers háten Times Square en als je bij een true New Yorker alleen al de woorden “Times Square” laat vallen maken ze allemaal braakgeluiden en gaan ze heftig met de ogen rollen. Maar Josselin en ik, wij wilden dus heel graag wél naar Times Square. Omdat het zo groot en indrukwekkend en ontzettend New York is. Dus daar gingen we en weetje, het is écht zo groot en indrukwekkend en ontzettend New York. We maakten duizend foto’s en ik kan niet anders zeggen dan dat ik het fantastisch vond.
We vinden Brianboy stom en Chiara fantastisch
Blogger Brianboy vindt zichzelf nogal belangrijk en weigerde voor onze camera een klein woordje te doen. Niet één keer, maar keer op keer op keer. “No sorry I’m so busy right now” als hij een show uitliep, en vervolgens wel uitgebreid poseren voor alle andere camera’s. Well, fuck you Brianboy. Chiara Ferragni van The Blonde Salad daarentegen nam altijd de tijd, poseerde met al haar fans, gaf leuke en inhoudelijke antwoorden en was gewoon heel heel erg aardig. Ik ben dus fan.
Brutale mensen hebben de halve wereld
Als je in New York maar gewoon doet alsof je heel totally important bent, gaan mensen dat vanzelf geloven. Dus kwamen we met een stalen blik binnen bij onder andere de shows van Victoria Beckham én Boss Women, boekten we de beste tafels in restaurants onder de naam Wang (“as in Alexander Wang”) en bluften onszelf door alle backstagedeuren die normaal hartstikke potdicht blijven. In New York is “everybody always somebody”, dus waarom wij niet? Ik bedoel maar.
