Liesbeth is een oud wijf aan het worden en gooit het roer om

Mijn goede voornemen voor 2015 is om meer uit te gaan. Dat zal je wellicht verbazen, maar ik ben een dramatisch oud wijf aan het worden dat liever een avond op de bank series kijkt dan tot diep in de nacht in de club staat. Sterker nog, ik kan me maar met moeite herinneren wanneer ik überhaupt voor het laatst in de club stond. En dat is raar, want er was een tijd dat ik steevast als laatste naar huis ging. Sterker nog, er was een tijd dat ik werkte voor een evenementenbureau en dus voor m’n werk drie dagen per week tot 07:00 uur in de club stond. En met liefde. Dus het roer moet om, ik ben potdorie nog vier jaar lang geen 30 dus de tijd om nooit meer naar huis te gaan is nu.

Als ik nu in mijn agenda kijk dan zie ik dat ik zaterdagavond nog geen plannen heb. Het eerste dat ik dan denk is “oooh wat heerlijk, lekker een avond niets en dan zondag fris en fruitig zonder kater op.” Ehm, hallooooo?! Zonder dat ik het door had ben ik zo’n type geworden dat liever op tijd naar bed gaat want “dan heb ik echt wat aan m’n weekend.” Vorige week vrijdag heb ik mezelf om 21:30 uur met een slaappil op bed gelegd. Lekker even bijslapen. Echt, hoe bejaard is dat?

Ik heb dat niet, het interesseert me geen reet wat er in de stad gebeurt

Ik kom heus nog weleens buiten, ga regelmatig “wat drinken” met vriendinnen of vrienden en drink meer wijn dan goed voor me is maar dat beperkt zich dan tot de kroeg of iemands huis en verplaatst zich zelden naar de disco. Afgelopen week at ik met een dierbare vriend die ondanks zijn fulltime baan vrijwel elke vrijdag en zaterdag in de disco staat. Hij begrijpt niets van mijn binnenblijfgedrag en andersom snap ik niet hoe hij het kan opbrengen om met een dubbele kater maandag naar kantoor te komen. Op een avond thuis blijven zegt hij “als ik zaterdagochtend wakker word zonder uit te zijn geweest dan denk ik: Oooh fuck, ik heb een vrijdagavond in Amsterdam gemist!” Deze meneer heeft een vrij ernstige vorm van FoMo, en dat is dan ook precies waar het bij mij misgaat. Ik heb namelijk een vrij ernstig gebrek aan FoMo.

Voor wie niet weet waar ik het over heb, FoMo staat voor Fear Of Missing Out. Oftewel: je bent als de dood dat je een te gek gaaf feest mist en dus zorg je ervoor dat je gewoon overal altijd bij bent. Ik heb dat niet, het interesseert me geen reet wat er in de stad gebeurt maar mis daardoor inderdaad altijd alle leuke feestjes. Dan lig ik heerlijk op de bank met een spinnende Poes Disco op schoot en dan bén ik me toch een potje tevreden. Maar goed, ik hou heus heel erg van dansen, en van wijn en van muziek en van vrienden en áls ik dan een keer in de disco sta, dan vind ik het altijd heerlijk. Maar dat uit moeten om het uit moeten, nee daar heb ik het wel mee gehad.

Hoe dan ook, ik vertel nu vrolijk aan al mijn FoMo-hebbende vrienden dat ik meer uit moet, en dat ze me dus op de hoogte moeten houden van al hun discoplannen. Vanavond heb ik weer zo’n wijn-drinkafspraak met een vriendin maar wél in een heel hippe zaak in Amsterdam met schuin tegenover een eveneens vrij hippe disco. Dus wie weet. En dan mag ik zaterdag lekker thuis op de bank uitbrakken van vrijdag. Ik sta dan misschien wel niet ín de disco, maar heb dan wel een Disco op schoot en dat is minstens zo feestelijk.