Ongeveer 20 uur nadat ik terug kwam uit New York moest ik alweer richting Schiphol. In die uren haalde ik alle hakken uit m’n koffer, verving de fliederfladderjurkjes door iets degelijkere spijkerbroeken en liet de stijltang ook maar thuis. Want de volgende trip was niet flaneren over Fifth Avenue, maar flaneren aan de Niagara Falls en meer in Canada. That’s right: Canada.

Airliner Air Canada vliegt namelijk sinds afgelopen vrijdag weer dagelijks van Amsterdam naar Toronto en dat, dat moest ik natuurlijk van dichtbij zien. Of eigenlijk, mócht ik van dichtbij zien want de dames en heren van Air Canada sloten de handen ineen met Ontario Tourism en nodigden me uit om een kleine week ontzettend te gaan spelen in Toronto en omstreken.

Na een vlucht die ik grotendeels heb gemist omdat ik vrijwel direct in een diepe, diepe slaap viel komen we aan in Canada. Een busje staat klaar en brengt ons direct naar de Niagara Falls. Klinkt heftig, was het ook, maar wie eenmaal met z’n neus op 30 meter afstand van die gi-gan-tische waterval staat is echt in één klap hartstikke wakker.

De watervallen hebben een Amerikaanse kant en een Canadese kant, en uiteraard stonden wij aan die laatste. Een boot die vrij klein lijkt in verhouding met de gigantische klap water die je voor je ziet brengt je langs de American Falls, de Bridal Veil Falls en naar de Horseshoe Falls, de grootste van allemaal. Er komt een shitload water vanaf dus je bent blij dat je die vrij idioot uitziende poncho hebt aangetrokken want zelfs met dat ding ben je redelijk tot zeer zeiknat aan het eind van de rit. Maar gááf dat het is.

Na de watervallen gaan we naar het hotel voor een set droge kleren en een warme douche. Op de bovenste verdieping van het immense hotel eten we met uitzicht over de Falls een driegangendiner, dat wordt afgesloten met een vuurwerkshow. U weet, ik ben nogal dol op vuurwerk, dus een beter einde van de dag is er niet.

De volgende ochtend gaan we nogmaals naar de watervallen, ditmaal zien we ze van bovenaf én vanaf de achterkant. Het is niet te doen om te beschrijven hoe machtig indrukwekkend het is om zo dichtbij al dat enorme natuurgeweld te staan en geen foto die je maakt komt in de buurt van het vastleggen van de omvang ervan. Wie nog plek heeft op zijn of haar bucket list: de Niagara Falls moeten er verplicht op.

En als je dan nog bezig bent, schrijf dan ook meteen op dat je er met een helikopter overheen moet vliegen. Want dat was de volgende stap op ons program. Ik had nog nooit van m’n leven in een helikopter gezeten maar mensenkinderen, dat was wel echt het hoogtepunt (ha-ha) tot dusver. De wereld is zo klein en nietig als je er zo ver boven zweeft, en zels de Niagara Falls lijken dan opeens redelijk klein.

Na de helikopter gingen we verder richting een van de vele winery’s die deze streek rijk is. Door de ligging van twee meren ontstaat er een microklimaat dat heel geschikt is voor het houden van druiven, en wij gaan op bezoek bij Inniskillin Winery voor een rondleiding en een lunch mét wijnproeverij. Plop!

Volgende stop is Niagara-on-the-Lake, een klein ontzettend pittoresk naastgelegen dorpje. Heel veel te doen is er niet, maar de winkels zijn intens schattig en Lake Ontario waar het aan ligt is allejezus mooi. Een kort rondje later zitten we weer in het busje, dat ons ditmaal naar Toronto brengt.

De vermoeidheid zit goed op de ogen dus we laden even op in het hotel en gaan dan naar het laatste onderdeel van het programma: diner in de CN Tower. Op 351 meter hoogte eten we in een ronddraaiend restaurant, met uitzicht over heel Toronto in de ondergaande zon. Op moment van schrijven lig ik uitgeteld in bed.

Morgen weer een vol program en wie binnenkort naar Canada en dan vooral Ontario gaat, geen zorg, binnenkort komt er nog een artikel met praktische tips, things to do en places to see. Voor nu zou ik willen zeggen, trek maar vast je agenda voor een weekje hierheen want mensenkinderen, het is allemaal verdomd indrukwekkend.