May vraagt zich af
Gebeurt dit allemaal op de rode loper?
Vanavond gaat het los aan de Croisette van Cannes. Het 68ste Filmfestival opent haar poorten en licht haar doeken. Ik ben er een paar keer bij geweest. Dat was me toch fijn.
Slapen in het Majestic (een ontzettend vijfsterrenhotel waar ik struikelde over Jude Law, echt) en dan drie meter in een limo rijden om daarna bij de rode loper uit te stappen. Nee hoor, ik heb geen goed geheimgehouden verleden als topactrice waar ik je nooit iets over heb verteld; ik was er ‘gewoon’ op uitnodiging van adverteerders.
Hun gasten mogen dan ook over de rode loper en ja, al weet je dat je er niets te zoeken hebt, toch voel je je een prinses. Vooral die keer dat ik daar liep en ik iemand uit het fotografenvak mijn naam hoorde roepen. Dat was Daphne Bunskoek die met René Mioch aan het filmen was. Voelde ik me in plaats van een no- toch ineens een somebody.
Afijn, die rode loper. Ik heb ‘m dus drie keer mogen betrippelen, maar er zijn nog steeds dingen die ik me afvraag.
Is elke vrouw die ‘m betreedt combat?
Als in: is er íemand in de zaal die wél een slip aanheeft? Onder al die jurken waar hapjes uit zijn genomen, kanten creaties en gewoon ontzettend gevoelige stoffen kun je onderbroeken maar beter thuis laten.
En als dat dan zo is, draagt iedereen dan een tamponnetje?
Dan voel je je als ster toch net wat gekleder. Je OB-tje dient als soort kurk die ongemakkelijke geurtjes (ja sorry) en zenuwplasjes tegenhoudt.
Mag je inhalen op de rode loper?
Ik vind het altijd ontzettend ongemakkelijk als ik over een rode loper ga en achter iemand sta die daar ontzettend beroemd staat te zijn. Diegene wordt toegeschreeuwd door fotografen, geïnterviewd door een tv-ploeg en moet dan een keer mét en dan weer zonder partner op de kiek. Moet je dan braaf wachten tot die sessie voorbij is (met opstoppingsgevaar) of ga je gewoon ‘oeps sorry-end’ achter hen langs?
Mag je elkaar begroeten?
Het is nogal ons-kent-onzig daar op het rode kleedje. Ik heb het in Nederland al dat ik me afvraag of ik Nicolette van Dam nu moet begroeten als ik ‘oeps, sorry-end’ langs haar loop, maar ik vraag me altijd af of dat gepast is. Het fijne aan entertaimentland is dat daar de ‘ik, mezelf, dan heel lang niets en dan de rest-code’ geldt, dus waarschijnlijk hebben ze je niet eens gezien. Al is Nicolette dan weer een slecht voorbeeld, want zij is een snoepje, maar je begrijpt mijn punt.
Zijn er correctiemomenten?
De loper in Cannes is echt heel lang. Met in de totale lengte ervan een driedubbele haag schreeuwende fotografen. Ik vraag me altijd af of er ergens een soort pitstop area is waarbij een celeb even de broek omhoog kan trekken, de kaken kan ontspannen of het etiket van haar jurk naar binnen kan vouwen. Is er vast niet hè? Maar geef toe, het is wel een goed idee.
