Selfies, die zijn dus hartstikke gevaarlijk
De selfie als manier van foto maken bestaat al jaren, maar sinds Kim Kardashian ermee aan de haal ging, is het een wereldwijd fenomeen geworden. En zoals dat gaat met wereldwijde fenomenen, daar ziet men brood in. Enter: de selfie stick. Gehaat en verafschuwd door velen, liefdevol omarmd door anderen. Maar wat las ik deze week bij onze vrienden van Vice; er vallen meer en meer doden tijdens het maken van een selfie. Serieus ja.
Tijdens zo’n moment van fotografische zelfverheerlijking bestaat de wereld om je heen niet meer, want je bent in opperste concentratie om jezelf zo gunstig mogelijk op de kiek te zetten. Maar dat gaat dus nog wel eens mis. Vorige week nog in Siberië, toen een dronken man een selfie op het spoor wilde maken en vervolgens werd overreden door een trein. Een paar dagen daarvoor gebeurde iets vergelijkbaars maar dan in India, waar drie studentes aan hun einde kwamen toen ze een selfie wilden maken voor een rijdende trein. Treinselfies zijn, om voor mij totaal onverklaarbare redenen, dus bijzonder hip.
Tijdens zo’n moment van fotografische zelfverheerlijking bestaat de wereld om je heen niet meer, want je bent in opperste concentratie om jezelf zo gunstig mogelijk op de kiek te zetten. Maar dat gaat dus nog wel eens mis.
Maar zoals gezegd, dingen die populair zijn worden direct linksom of rechtsom omgezet in iets lucratiefs. De selfie stick dus. In Rio is de selfie stick in ieder geval volledig geaccepteerd kan ik u vertellen. Je kunt geen drie meter lopen of je struikelt over iemand met zo’n stick (niet alleen over toeristen trouwens) en bovendien worden ze naast caipirinha’s, telefoonhoesjes en sarongs gewoon op het strand verkocht. Bij ons op kantoor is Jet groot fan van de selfie stick. Ook in het openbaar ja, “dan zet ik gewoon even m’n trots opzij. M’n familie schaamt zich dood als ik dat doe in een restaurant maar hé, je hebt wel een topfoto. En daar gaat het om, alles voor een goede foto.”
En daar heeft ze een punt. Want eerlijk is eerlijk, het zijn altijd te gekke foto’s. Er waren zat momenten tijdens Rio waarop ik heimelijk verlangde naar zo’n stomme stick om dat magisch mooie strandmoment goed vast te leggen. Maar ik ben nog niet zover dat ik die trots aan de kant durf te zetten. Wie weet, er was een tijd dat ik ook niets moest hebben van de selfie en moet je me nu eens zien! Nu maar hopen dat ik die nieuw verworven ijdelheid niet met de dood hoef te bekopen. Wordt vervolgd (of niet…).
