to blond or not to blond

“Het is natuurlijk mooi hoor, je haar. Maar je ziet er nu uit als een oud meisje.” Laat het aan Leco om een eerlijk advies te geven. Omdat ik a. altijd in ben voor iets nieuws en b. Leco zelfs nog vertrouw als hij me met zijn ogen dicht zou knippen, liet ik het over me heen gaan.

Er volgde een vloedgolf aan appjes. Beeldig blunette. Mocca meets caramel met af en toe een feather of white. Er werd een foto van Olivia Palermo gestuurd. Dat moest het worden. Helaas kon Leco hoofd, lichaam en garderobe er niet voor me bij toveren, maar soit. En er moest een flink stuk af.

Natuurlijk hadden we het over de verijdelde aanslag in de Thalys, maar ook mijn hair to be was onderwerp van gesprek ter kantore. Jet zag me toch het allerliefst weer bruin, maar ons blonde hoekje wilde me graag als soortgenoot houden. Food for thought voor het weekend want maandag was de grote dag.

Jet zag me toch het allerliefst weer bruin, maar ons blonde hoekje wilde me graag als soortgenoot houden.

Zag ik zaterdag Leco op een sloep tijdens het Prinsengrachtconcert. “Maandag!” fluisterde hij me van de achterkant van de boot (ik zat op het voorsteven) toe. En steeds voelde ik zijn blik.

Aan het eind van de avond kwamen we naast elkaar terecht. “Ik moet je iets bekennen, May”, sprak de meester. “Ik voel het niet.”

We hebben een heerlijke nazomer (nou ja, vandaag dan iets minder), blondjes hebben meer plezier, het is sexy, why fix what’s not broken? Lang verhaal iets minder lang; we bleven blond. Al ging ik qua lengte best wel richting de ‘longue of tired bob’ van Olivia Palermo.

“Zo lekker arty met een warrig staartje.”

Voor de finale van Holland’s Next Top Model duiken we weer diep in de kleurkast van L’Oréal Professionnel. Dan wordt het echt bruin. Of wit. Want dat voelde Leco enorm toen ik de deur uitliep. “Zo lekker arty met een warrig staartje.”

We hebben nog even. En wat vind jij eigenlijk?