WANNEER GEEF JE TOE DAT IETS EEN MISKOOP IS?

Die vraag houdt me nu al een tijdje bezig. Met veel bombarie en liefde haalde je ooit een bepaald kledingstuk binnen, je belooft het plechtig elke dag te gaan dragen en liefhebben en de eerste paar keer dat je het draagt zijn inderdaad net als die eerste maanden van een nieuwe verliefdheid: pure blijdschap. Maar dan. Dan komt de klad erin. Je merkt steeds vaker dat je toch naar een ander paar grijpt en dat die nieuwe eerst zo geliefde laarzen dieper onder het stof komen.

Dat is een beetje het proces waar ik nu in zit. Weten jullie nog dat ik begin dit jaar met veel geroep en gedoe een beeldig paar Valentino-laarzen in huis haalde? Ik zag ze in  de webshop, werd op slag verliefd maar door allerlei technische storingen en gedoe kreeg ik ze maar niet besteld. Dat leverde twéé artikelen op, en voor begrip van dit verhaal moet je die maar even lezen. Dit is de eerste en dit is de tweede. Goed, nu je weet hoeveel bloed, zweet en tranen erin zijn gaan zitten, begrijp je dat ik het ontzéttend moeilijk vind om nu toe te geven dat het erop aan het lijken is dat die laarzen, die grote liefdes van me, toch een – durf ik het te zeggen – miskoop blijken te zijn.

God het lucht op het nu een keer hardop gezegd te hebben. Kijk het ding is: ik vind ze nog steeds ongelofelijk mooi, maar op de een of andere manier lukt me toch niet ze in een outfit te krijgen. Dat ligt niet aan de laarzen, dat ligt aan mij. Ik kocht ze in januari, we schrijven nu begin november, en ik heb ze letterlijk niet meer dan vijf keer gedragen. Maar die vijf keer waren wel heel bijzondere momenten, namelijk tijdens Fashion Week. De laarzen werden onder andere gefotografeerd door Cosmopolitan, door de Australische Vogue en zelfs door Bill Cunningham voor The New York Times. Snap je dat ik moeilijk kan toegeven dat ze een miskoop zijn en dat ik ze misschien maar beter kan verkopen?

Want verkopen, dat is waar ik nu een beetje aan denk. Het zijn vrij dure dingen en om die zo in de kast te laten verstoffen is zonde, zeker nu december en januari eraan komen en ik in die maanden graag op een warm tropisch strand lig. Dus what to do?

Mochten er stylisten meelezen, wil je een keer langskomen om samen aan een oplossing voor de laarzen te werken? En anders vrees ik toch dat ze in de verkoop gaan, met pijn in het hart. Maar de laarzen moeten stralen en verdienen meer dan de donkere schoenendoos waar ze nu al bijna een jaar in liggen. First world problems, niemand zei dat het leuk ging worden.