Happy & Healthy

De ultieme #lifehack is het woordje nee

Ik zeg dus al mijn hele leven ‘ja’. Want ik wil niemand teleurstellen. Ik wil dat mensen me aardig vinden. En behulpzaam. En cool. En gezellig. En sterk. En knap. En interessant. En goed gekleed. Maar dat heeft er niks mee te maken volgens mij. Anyways, het draait vooral om aardig gevonden willen worden. En daar heb/had ik alles voor over. Ik ging mezelf nog liever met 1000 kilometer per uur voorbij dan dat ik ‘nee’ zei. Stel je toch voor dat mensen me niet aardig zouden vinden? Stel je toch voor dat mensen zouden denken: naaaa, die Rènske, wat een stom kind. Dan zou een enkele reis open raam toch de enige oplossing zijn?

Zie hier, een woeste greep uit de keren dat ik ‘ja’ zei, terwijl ik ‘nee’ bedoelde PLUS de ellendige gevolgen die dit had.

JA zeggen tegen je baas terwijl je NEE bedoelt: ik heb ruim twee jaar 40+ uur per week gewerkt omdat ik dacht dat mijn baas anders in de problemen zou komen. Qua drukte zeg maar. En dat terwijl ik van origine een contract voor vier dagen had, wat in beginsel geen probleem was. Hoe dan ook, ik maakte mezelf wijs dat ik best vijf dagen per wilde werken, en dat er nog nooit iemand dood was gegaan van hard werken en dat het geld best lekker was in verband met een hoge levensstandaard, blabla. Gevolg: ik werd doodongelukkig, voelde me totaal vastgeketend, onvrij. Uiteindelijk werd ik zelfs lichtelijk overspannen, waardoor ik uiteindelijk tóch met de billen bloot moest. En ach, hij vond het eigenlijk wel goed van me dat ik voor mezelf op kwam en ging het oplossen met een stagiair. Like, wtf.

”JA zeggen tegen die vage doch opdringerige vriendin terwijl je NEE bedoelt”

JA zeggen tegen je collega terwijl je NEE bedoelt: het is regelmatig voorgekomen dat ik op vrijdagmiddag (in een soort van doorgeslagen positive weekend vibe) een collega besloot te helpen bij een ‘acuut’ en ‘mega ernstig’  probleem, terwijl ik zelf óók nog bakken werk had liggen.

Gevolg: de collega rent om half zes vrolijk de deur uit, en wie zit er nog tot 20.00 uur te zwoegen terwijl de schoonmakers al druk rondzwabberen met de mop? INDERDAAD.

JA zeggen tegen die vage doch opdringerige vriendin terwijl je NEE bedoelt: ja, nee, natúúrlijk kom ik even helemaal naar het andere eind van de stad gefietst terwijl ik hoog- en hoogzwanger ben omdat jij het rammend druk hebt. Als de weeën op de fiets beginnen is dat helemaal niet erg! Dan beval ik toch gewoon op de stoep omdat jij het zo druk hebt? En natuurlijk neem ik nog even wat boodschappen voor je mee!

Gevolg: dikke stress, dikke ergernis en uitputting uitputting uitputting (dat moest drie keer want zo erg was het) en ik heb het geld van de boodschappen ook nooit terug gehad bedenk ik me nu.

En zo zijn er wel tig duuzend dingen te bedenken waar ik ‘ja’ op heb gescandeerd, mijn gevoel negerend, simpelweg omdat het geen optie was om ‘nee’ te zeggen. Maar nu mensen, maar nu. Ik ben er gewoon te oud voor. Ik heb het te vaak gedaan. Te vaak mijn hoofd gestoten. Te vaak mijn gevoel genegeerd. Te vaak wakker gelegen vanwege een paniekaanval. Bovendien heb ik laatst een flinke wake-up call gehad in de vorm van huidkanker. En ik zeg het je: als ‘het mes’ opeens ‘jouw kant op wijst’, dan schrik je wel even. Dan weet je opeens dat het leven veel te kort is om het leven van anderen te leven. Toegegeven, het blijft lastig. En het is even doorbijten. Maar je krijgt er (niet kotsen, mensen!) echt heel veel voor terug. Vrijheid. Lucht. Ontspanning. En niet te vergeten: de regie over je eigen leven. En dat is een groot goed.