KUNNEN WE HIER EVEN ALS DE SODEMIETER MEE OPHOUDEN?

Wat vroeger een kettingbrief was, is nu de ketting-status-update. Voor zover ik weet is er geen officieel woord voor. Het is in ieder geval een statusupdate op Facebook waarin de plaatser anderen oproept het bericht te plakken en te kopiëren op hun eigen profiel. Veel van die berichten gaan over vriendschap en liefde (“deel dit als je een beste vriendin hebt!”), maar sommigen gaan ook over kanker en daar wil ik het even over hebben. Afgelopen week zag ik namelijk de volgende statusupdate en ik werd er direct schuimbekkend woedend door:

“Er is niets pijnlijker dan toekijken hoe iemand aan het einde van zijn leven is door kanker. Proberen er goed uit te zien, maar na de chemo weet je dat de persoon mentaal veranderd en in shock is. Ik weet dat velen van jullie niets geven om dit bericht omdat de kanker jullie natuurlijk niet geraakt heeft. Je weet niet wat het is om te vechten of een geliefde die de strijd verloren heeft tegen kanker. Voor alle mannen en vrouwen die ik ken, ik vraag jullie een kleine dienst en enkel sommigen van jullie zullen het doen. Als je iemand kent die de strijd tegen kanker verloren heeft of iemand die er nog tegen aan het vechten is; a.u.b. zet dit op je status voor één uur als teken van respect en herinnering. Kopieer dit en zet het op je status om de slachtoffers en families getroffen door kanker te steunen. Houd je vinger op dit bericht en kopieer het en zet het als status. Als je kiest om het te doen: a.u.b. niet taggen of delen, maar kopiëren en plakken!”

Nu is het toevallig zo dat mijn moeder overleden is aan kanker en ik hier dus wat over mag zeggen. Dit bericht gaat immers over mij, of is voor mij, want ik behoor niet tot de groep “die hier niets om geven want de kanker heeft jullie niet geraakt.” Dat alleen al trouwens, dus mensen die niet direct met kanker in aanraking zijn gekomen vinden het allemaal dikke prima dat er anderen zijn die er wel aan overlijden? Hoe dan ook, dit bericht zou je dus voor één uur moeten plaatsen om respect te betuigen aan nabestaanden en aan kankerpatiënten. Want dat gaat ze helpen enzo.

Echt, ik word zó moe van iedereen die denkt dat het ‘respectvol’ is om dingen te liken of te delen. “Deel dit als je ook tegen honger bent!” Of: “like dit als je dit magere Afrikaanse kindje ook zo zielig vindt!”. En dan die kankerberichten. Denk niet dat dit een incident is of alleen voorbehouden aan PVV-stemmers. Degene bij wie ik het las is een heel normaal iemand. Sterker nog, deze persoon is de eigenaresse van drie rammend succesvolle winkels in Amsterdam, is ‘van goede huizen’, heeft een minstens zo succesvolle vriend en woont in een giga pand in Amsterdam-Zuid. Niets aan haar zegt ‘zwakzinnig.’ En dit bericht, of een bericht in dezelfde trant, zie ik sowieso veel te vaak voorbijkomen.

Wat me er onder andere aan stoort is het opleggende schuldgevoel dat erin zit. “Als je dit niet deelt ben je een harteloos kreng, ik weet dat de meesten van jullie zo zijn, maar wees jij nou degene die wél respect voor kanker heeft.” En dan dat tijdsbestek van een uur. Dus dan moet degene voor wie je dit plaatst precies in dat uur je statusupdate zien? En is je respect na een uur weer over? En ga je dan echt de klok in de gaten houden? Zo van: “Nou, nu is het wel weer genoeg met al dat respect. De 60 minuten zitten erop, hup hop, delete. Klaar met die kanker.”

Maar wat me nog wel het meest woedend maakt, en dat is trouwens in de gehele omgang met kanker, is dat het altijd als een strijd wordt neergezet. De strijd tegen kanker dit en de strijd tegen kanker dat. Dat impliceert, en in dit bericht wordt het gewoon letterlijk gezegd, dat degene die eraan overlijdt een verliezer is. Dat diegene niet sterk genoeg was. “Oh je bent dood? Ja tja pech, had je maar harder moeten strijden. Ja, sorry dat ik zo bot ben hoor, maar mijn uurtje van respect zit er alweer op moet je weten.” Al met al, dit bericht was bedoeld als steun en respect, het enige dat het mij oplevert is vlekken in m’n nek en een moordlustige woede. Maar daar hebben de mensen gek genoeg dan opeens weer veel minder respect voor.