Travel & Hotspots

OUR GIRL IN NEW YORK

De dag van de dankbaarheid is hier nogal een ‘big thing’. Thanksgiving gaat naast het dankbaar zijn vooral ook om ‘veel’. Voor de een gaat het om veel drinken en veel eten, voor de ander gaat het om veel korting en veel kopen.

De vrijdag na Thanksgiving, vaak al klokslag middernacht, openen winkels steevast de deuren met gigantische kortingen op de prijskaartjes. De zogenoemde Black Friday zorgt ieder jaar voor hysterie en enorme rijen. Zo ook nu. Terwijl bij mij om de hoek de rij voor de elektronicawinkel al aan het ontstaan is, loop ik door naar de Italiaanse winkel. Naast de traditionele kalkoen en zoete aardappel met marshmallow zorgen wij voor pasta. En, niet geheel onbelangrijk, de gin met tonic. Manlief kokkerelt er lustig op los. Ik zorg dat het haar in de krul zit. En een paar uur later gaan we, inclusief heerlijk geurende schotel op schoot, richting ons Thanksgiving-diner. Met pak ‘m beet twintig man vieren we Thanksgiving en eten we tot we erbij neervallen. We drinken tot in de late uurtjes. Maar toen waren de ginflessen leeg. De kalkoen op. En al die andere flessen en schalen ook. Precies zoals het moet zijn: veel eten en veel drinken. Bij thuiskomst zien we dat de mensen die in de meterslange rij voor de elektronicawinkel stonden, inmiddels binnen zijn. Ik stel me daar in het rondvliegende tv’s en keukenmixers bij voor. Ach, ook dat is Thanksgiving.

Mijn lieve vriendin J. is in de stad. Met haar eerste verblijfplaats Uptown, ontmoet ik haar bij Cipriani. De traditionele Italiaan, met kleine tafels, bekend om de Bellini, en daar om de hoek bij Bergdorf de plek waar mannen op lakschoenen lopen en vrouwen in bontjassen. Om al die chicheid nog maar eens door te zetten, gaan we daarna naar The Boom Boom Room. Het futuristische interieur is in al die jaren niet veranderd en ook het uitzicht niet. Bovendien is de champagnecocktail ook nog exact hetzelfde. Al met al is het een traditionele middag en avond die hun charme maar niet schijnen te verliezen.

Nog een laatste keer naar Central Park met Blue en vriendin J. We verblijden ons met de blaadjes die nog steeds zo prachtig gekleurd aan de bomen hangen. Althans, nu zo begin december is het merendeel al gevallen en waait het ons Disneyachtig om de oren. Dit is echt het laatste weekend waarin we de herfstkleuren nog kunnen aanschouwen. Als afscheidscadeau krijgen we een paar uur later deze prachtige ‘suikerspinlucht’.

Met versnelde hartkloppingen en ietwat plakkerige handen stap ik de taxi in. Vriendin J. wil New York in al haar dimensies hebben gezien. En dus stijgen we over een paar minuten de lucht in. Ik ben doodsbang. Ik heb dit al een keer meegemaakt en dat was geen fijne ervaring. De angst was groter dan de bewondering.En nu gaan we het nog een keer doen. Ik loop het dek op. De man geeft me een seintje dat ik mag gaan zitten. Hij zet me voorin. Voorin. Alleen. En met glas bij m’n voeten. Gelukkig is de piloot al aanwezig. Ze stelt me gerust en haar kalmte slaat op mij over. We stijgen op. Ik vergeet dat we vliegen. Dat ik alleen voorin zit en dat er glas bij m’n voeten is. Gelukkig, de bewondering is groter dan de angst. Potverdorie New York, wat ben je mooi.

Oscar Abolafia is een legendarische fotograaf die menig icoon op de foto heeft gezet. Daarnaast is hij ook de man van de Nederlandse vrouw die ik ongeveer twee jaar geleden ontmoette in het Metropolitan Museum of Art. Toevallig. We raakten aan de praat, zij vertelde over haar man en haar leven in New York, en ik over dat van mij. We hadden afgesproken elkaar nog eens te ontmoeten, maar dat kwam er eigenlijk niet van. Totdat ik haar met Oscar tegenkwam. Toevallig. Op zondag en onder de Flatiron. Zijn boek ‘Icons’ zou uitkomen en ik werd uitgenodigd voor de presentatie die in Rizzoli zou plaatsvinden. Natuurlijk ging ik daarheen, en gisteren verliet ik Rizzoli met een gesigneerd exemplaar. Het boek is gevuld met zijn meest iconische foto’s en die zijn waanzinnig. Een perfect cadeau voor onder de boom; om te geven én om te krijgen.