Taarttijd
Het begon allemaal op de verjaardag van May. Er werd ’s middags op kantoor een wel heel lekker ruikend pakketje bezorgd. En nee, dat zijn niet de pakketjes voorzien van de welbekende Chanel– of Dior-strik. Dat is de lievelingsgeur van ieder neusje op de redactie. Ik heb het over de warme appeltaart van De Taarten Kamer. Ik heb nog nooit zulke lekkere taart gegeten, maar echt. En Theo overigens ook niet. Iets met vijf stukken taart op een middag.
Afijn, die appeltaart waar zelf Simone geen nee tegen zegt, is een blijvertje als het aan ons ligt. Sterker nog, Elke en ik zetten de De Taarten Kamer-traditie gewoon voort. Want hé, jullie zullen het vast niet gemist hebben (of toch wel? In dat geval: shame on you…): maandag 7 augustus vierde ik mijn 25e verjaardag en morgen is het Elkes feestdag. Dat moet gevierd worden, met de lekkerste geur van Amsterdam. Het is taarttijd. En ondertussen hopen Elk en ik op een stiekeme leftover, want zeg nou eerlijk; cake for breakfast is het allerbeste, toch?
