ESCAPE YOUR LIFE

Renske lijkt het (soms) wel wat

Wees gerust, ik ga er niet uitstappen ofzo. Uit het leven. Maar soms heb ik gewoon het gevoel dat mijn leven zo vástzit. Tuurlijk, ik doe heus niet iedere week precies hetzelfde. We weten allemaal dat ik een graag geziene en mega knappe gast ben op borrels, feestjes en partijen. Bovendien ben ik ook nog eens freelancer, dus heb ik wekelijks nieuwe klussen. Variatie genoeg, zou je zeggen. Maar toch… Overall gezien denderen mijn dagen, weken en maanden maar door. Zonder dat ik voor mijn gevoel echt iets toevoeg. Ik bedoel: het is nu januari, maar we weten allemaal: voor je het weet, zit Renske piepelenske weer aan de familie kerstdis. Zoals altijd. En dan kijk ik terug op een jaar waarvan ik zeg: nja. We hebben het in ieder geval weer gehaald.

Dit wordt misschien een beetje een raar, filosofisch stukje. Geen dijenkletser zoals jullie van mij gewend zijn. Als je zin hebt om te lachen, moet je gewoon IEDER ander stukje van mij gaan lezen. Maar dit stukje niet. Sorry dat ik het zeg.

Terug naar het onderwerp: escape your life. De Amerikaanse Cosmopolitan wijdt er momenteel een heel thema aan: zij zien dat millennials massaal zin hebben om er de brui aan te geven. Om hun (veel te drukke) banen aan de wilgen te hangen. Om te ontsnappen aan het – gestresste – leven waar ze nu in vast zitten. Te ontsnappen aan het Trump-tijdperk bovendien, voor zover dat kan. En ook ik heb er soms gewoon zin in. Om het over een totaal andere boeg te gooien. Om mijn spullen te pakken, mijn klussen op te zeggen en ergens anders opnieuw te beginnen. Met als doel een andere – en rustiger – ‘scope’ voor mezelf te creëren. Niet dat ik al een specifiek fantasy life heb, zoals Cosmopolitan het noemt, ik heb er meerdere. De ene keer fantaseer ik erover om gewoon de eerste de beste trein te pakken, en wel te zien waar het schip de trein strandt. De andere keer heb ik extreme zin om op de hei te gaan wonen, of in een Drents bos. Dáárna zit ik opeens te flippen op Funda (omdat ik zie dat er een oud treinstation in Duitsland te koop is) en de week daarop wil ik ergens in een bos, op een heide of aan het strand aan tiny living gaan doen. Je weet wel, zo’n klein zelfbouw huisje dat iedereen kan op- en afbouwen. Vaak hebben mensen er een moestuin bij voor hun eigen gewas én uiteraard een meertje om in te zwemmen. Toegegeven: het is eeeeeven afwachten of al mijn kleren en schoenen in het huisje kunnen, en mijn vriend + twee kinderen moeten er ook nog bij, maar je begrijpt. Gewoon: vrijheid. Lossss. Weg uit de waan van de doordenderende dag. Weg van het halen van deadlines, weg van de stress, weg van de files, weg van mijn social media-verslaving en weg van het opgezogen worden in stomme (werk)dingen die van levensbelang lijken te zijn. Met de nadruk op lijken.

Ik vaar momenteel misschien ook wel te veel op korte geluksmomenten. Momenten die tof zijn hoor, maar die morgen eigenlijk niks wezenlijks toe hebben gevoegd. Want soms heb ik dat gevoel: dat wat ik doe zo weinig zoden aan de dijk zet. Mmm. Emily Eshafani Smith (redacteur bij het Hoover Instituut van Stanford University) schreef The Power of Meaning, Crafting a Life That Matters, een boek dat stelt dat ‘seaking a meaningful life’ op de lange termijn meer geluk brengt dan wanneer je blijft hangen in het kortetermijngeluksdingetje. Dat het loont om voor een leven kiezen dat misschien wel uitdagender is (en meer van je doorzettingsvermogen/uithoudingsvermogen/durf vraagt) maar tegelijkertijd ook meer betekenis heeft. Dus guess what, ik ga het bestellen en broeden op een plan. Geen idee natuurlijk wat eruit zal komen, maar het lijkt me in ieder geval goed mijn gevoel eens aan nader onderzoek te onderwerpen.

Oh, en als je dit relaas ook maar enigszins herkent: heel benieuwd naar jouw ‘Escape Your Life’-plannen. Deel ze vooral;  ze kunnen enorm inspirerend zijn voor iedereen die een beetje vastzit.

Gegroet, mijn knappelingen!