Happy & Healthy

GELOOF JIJ IN BIJGELOOF?

Als ik ’s avonds naar bed ga, dan moet ik mijn uitgeschopte schoenen eerst de huiskamer door zeulen. Op de grond zetten, weer oprapen, naast de tafel laten vallen, bukken, oppakken. De tafel zou een ideale locatie zijn om ze even te droppen bij mijn rondje lichten uitdoen, maar dat durf ik niet. I know, het is ook ronduit ranzig (lees hier maar even wat er onder je schoenen plakt), maar daar heeft het niks mee te maken. Het is bijgeloof. Je schoenen op tafel zetten brengt ongeluk. Zegt men, iemand, geen idee wie, gewoon ooit ergens gehoord. Maar dat vestigt zich ergens in mijn hersenpan, om voor altijd te blijven plakken.

Bijgeloof dus. In sportland de normaalste zaak (ben ik geen vaste gast). Een croissantje eten voor de big game, met de grasmat huigtikken voor je aftrapt, je middelvinger opsteken naar je vader voordat je een potje gaat zwemmen… Ja echt, de zwemmer Joseph Santo doet dit voor extra geluk. Ik zie mezelf al the finger geven aan mijn vader. Ik zou het tegelijk op een hollen zetten, denk ik. Soms loop ik als dare devil ónder een ladder door. Gewoon om een beetje stoer te doen, alleen op dagen dat mijn zelfvertrouwen sky high is trouwens. En toch schrik ik me de tandjes als er ergens een spiegel breekt. Zeven intens lange jaren ongeluk, omigado.

“Even voor de bijgelovige
types onder ons.”

De Romeinen vonden de spiegel uit (waarvoor bizar veel dank nog), maar geloofden ook dat het een stukje van je ziel weg kon nemen als ‘ie brak. Die mirror on the wall zou de weerspiegeling van je ziel zijn. En die zeven jaar komt weer van het idee dat je lichaam in zeven-jaren-fases opereert. Had niks met geloof te maken, wél met het bovennatuurlijke. Bijgeloof is geen aanhangsel van een religie, maar eigenlijk dat je gelooft in meer zonder dat je christen, moslim, boeddhist of aanhanger van iets bent. Met de mens kwamen ook de bijgeloof-fratsen. Door kleine dingen te doen of te laten zet je een hogere macht buitenspel of beïnvloed je die juist om je allerlei moois te brengen. Of nou ja, misschien blijf je toch houden bij een onzichtbare force, dat je het niet helemaal zeker weet. Al dans ik zonder gêne gewoon rondjes om een haardvuur als het helpt bij het bemachtigen van een designertas. Zo ben ik.

Maar hoe komt het dat ons mensheid daar zo gevoelig voor is? En dan zeker de nuchtere Hollando’s. Je zou denken dat die niet-lullen-maar-poetsen-mentaliteit die magische gedachtegangen de kopf indrukt. Het is oersimpel: als iets ongrijpbaar is, dan doen we de meest ridicule dingen om het te beïnvloeden. Zelfs als je niet van het zweverige soort bent. Dus daar sta je dan je middelvinger op te steken naar je vader.

De paraplu in huis uitklappen, onder een ladder doorlopen, geen gekke bek trekken als de klok slaat, je misselijk eten aan fortune cookies of je geluksstuk aan naar een sollicitatie. Wat doe jij wel of niet voor dat extra beetje geluk of om het ongeluk te ontlopen? Oh ja, morgen is het trouwens vrijdag de dertiende. En dan vertelt Elke je álles over wat je moet doen en laten op die dag. Even voor de bijgelovige types onder ons.