WAAROM HET OKÉ IS OM NIET ALTIJD THE COOL GIRL TE ZIJN
‘The Myth of the Cool Girl Code’ las ik laatst op mijn internet holy grail Man Repeller. The cool girl. Stel, je zou een label aan me moeten koppelen, dan hoop ik op dit. The girl met een stoere edge, een beetje een tomboy, waarover ik het vrijdag nog had. Het perfecte voorbeeld hiervan als ik dat puur baseer op uiterlijk is Erin Wasson. The ultimate jeans and T-shirt girl met hier en daar een tatoeage die onder haar kleding door komt spieken en die nonchalante coupe (the sex hair) waar ze volgens mij helemaal niks voor hoeft te doen. Qua appearance wil ik dit. Niet dat ik nu gelijk naar de tattooshop ren voor wat permanente plaatjes, maar meer dat ‘coole’ aura dat zij altijd met zich mee draagt, I want it. En even voor shits and giggles, ik googelde net wat de definitie was van een cool iemand en vond als resultaat en lijst met eigenschappen en die eindigde met: ‘basically Samuel L. Jackson.’ Humor vind ik dat.
Een aantal weekjes terug had ik even een tête-à-tête met May, gewoon even kletsen over van alles en nog wat en natuurlijk ook over mij en Amayzine. En hoe leuk en fijn het is dat wij editors echt een hecht clubje zijn geworden (mede dankzij dit) en hoe verschillend we allemaal eigenlijk wel niet zijn. Dat maakt het allemaal leuker. What separates me from the rest? Ik ben het ‘coole’ meisje van Amayzine (misschien kan ik nu een squad beginnen met Erin en Samuel), Simoon natuurlijk de sporty spice, Lilian the fashion-savvy one, Kiek de travel addict met intens veel humor én diegene die beter geen kater kan hebben, en opperhoofd May? The epitome of class and style. Een mengelmoesje van van alles door elkaar – een betere combi kan ik me niet bedenken, al zeg ik het zelf.
En toen las ik dus het artikel over waarom het juist ook oké is om níet altijd the cool girl te zijn. Waarom je je niet altijd hoeft voor te doen alsof je chill omgaat met elke situatie. Want ook dat valt ook onder het kopje ‘cool’. Je emoties heb je altijd onder controle, je houdt altijd alles casual en je reageert kalm in plaats van op een manier die het eerlijkst aanvoelt. Gewoon omdat je geen zin om een big deal te maken van whatever situatie je in bent beland. Herkenbaar? Voor mij in ieder geval wel. Iets wat ik zelf ook lang heb kunnen volhouden totdat ik merkte dat het oké is om even een uitstapje te maken van je zogenaamde imago.
Iets meer dan een jaar geleden verloor ik mijn vader. Na dit verlies belandde ik al vrij snel in een soort overlevingsmodus. Mijn tactiek was om zoveel mogelijk te blijven doen, mijn dagen volledig vol te plannen, zodat het altijd gewoon ‘goed’ met me ging en ik mezelf geen kans gunde om emotioneel te zijn en al helemaal niet waar anderen bij waren. I wanted to stay calm and collected, wat iedereen van me gewend was. Believe me, dat houd je niet lang vol. Opeens breek je, wat in mijn geval op het meest onhandige moment ever kwam. Ik schaamde me diep (volstrekte onzin natuurlijk om je zo te voelen) en baalde zo dat het me niet was gelukt om kalm en rustig te blijven. Cool girl Elke was an emotional wreck. En weet je wat? Het was oké.
Het is oké om een keer te laten zien dat het absoluut niet goed met je gaat. Waarom altijd maar doen alsof je zelfverzekerd bent en niet laten zien dat je even niet lekker in je vel zit? Toe aan een goede jankpartij? Girl, let it out. Dát is pas cool als je dat durft. Mascara tot op je kin, alles. En je wordt er trouwens mooier van ook. Dus, tissues, anyone?
