liefs van theo

by Theo Bakana

Ja jongens, joehoe, het is weer weekend. En wat voor een. Voor mijzelf een heel bijzonder weekend, dit is namelijk mijn eerste weekend als ex-Amayzer. En dat klinkt meer cru dan het is natuurlijk, maar zoals mijn vader altijd zegt: er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en mijn tijd om te gaan is nu gekomen. Snap je het nog? Ik ga mijn vleugels uitslaan, niet dat ik die heb, maar toch, en een volgend avontuur aan. Daarom pak  ik deze What To Do This Weekend net iets anders aan. Lees je mee, May?
Want deze is namelijk voor jou.
Ik herinner het me als de dag van gisteren hoe je samen met Jort Kelder de kurk van de fles champoepel sabelde. Zoiets was de eerste zin van mijn sollicitatiebrief die ik schreef voor de vacature social media stagiair die er toentertijd was. Dus ook wel een gepast begin voor deze tot-heel-snel-maar-dan-in-een-andere-hoedanigheid-brief, iets met: de cirkel is weer rond.
Want ja, het is inmiddels alweer bijna twee jaar geleden dat ik als trouwe lezer op gesprek mocht komen, een verkeerde metro pakte waardoor ik bijna te laat zou komen maar gelukkig was daar meneer de taxichauffeur die (net vers terug van zijn vakantie in Thailand) mij redde van deze deceptie. Met Lies en Jet was het eerste gesprek: wat zou ik willen doen, wat ik van social vond en ondertussen moest ik vooral bijkomen van het idee dat zij mij totaal niet kenden. Ik had namelijk wel het idee dat ik hen kende; door al trouw een jaar lang elke dag Amayzine te verslinden, kende ik de voorliefde voor avocado en cola light als geen ander. Enfin, ik mocht een opdracht maken en wat bleek…
Die was niet helemaal als gehoopt.

Maar zowaar! Een mail van jou, of ik toch nog een keer op gesprek wilde komen. MAAR NATUURLIJK! En zo ontmoetten wij elkaar voor het eerst. Jij vertelde mij over de plannen met Amayzine en hoe ik daar als stagiair aan mee kon werken, complimenteerde mij over mijn Nike-sneakers (die ik inderdaad had gekocht voor het gesprek). Je moest de laatste zaken nog even bespreken en zou bij mij terugkomen of het allemaal mogelijk was.
Niet veel later plopte er een mail in mijn inbox of ik nog een keer terug wilde komen want er zou dan een nieuwe functie worden gecreëerd. dus dan moesten we zeker weten dat het goed zat. ‘Of ik nog een keer de weg naar het Amayzine HQ wilde maken, met hopelijk het vervolg dat dit een dagelijkse routine zou worden’, zoiets was de strekking van de zin, geformuleerd op een manier zoals alleen jij dat kan.
Ik mocht aanschuiven, de eerste dag zocht ik goodiebags voor de eerste partij die zou volgen; het Amayzine tweejarig bestaan. Daarna gingen onze lekkerbekken van FavorFlav de lucht in, gevolgd door een grandioze Look of the Year Awards in de kleine zaal van het Concertgebouw (inmiddels kan ik de route er dromen), er volgde een preview in het Rijks, verschillende trendlezingen, shoots op locatie, Franska.nl werd gelanceerd, er kwam een magazine en er waren zo nog heel veel andere dingen waar ik aan heb mogen meewerken en waar ik van heb kunnen leren.
Lieve May, wat ik eigenlijk wil zeggen is: dank je wel. Voor de kans die jij mij hebt gegeven en de functie die werd gecreëerd. Jij hebt mij laten zien hoe je je professioneel beweegt in dit ‘malle mooie vak’, dat hard werken wordt beloond, dat je dus eigenlijk nooit moe bent (of in ieder geval niet in situaties waar er gepresteerd moet worden). Dat er altijd net iets meer uit te halen valt dan ik in eerste instantie zou denken, dat dingen door op een nieuwe manier te formuleren een heel andere boodschap kunnen hebben en dat het belangrijk is om serieus te zijn, maar de knipoog af en toe juist de boventoon moet voeren. Nee is geen antwoord; er is altijd iets mogelijk. May, hoe ik moet rennen op hakken zal ik nooit begrijpen en waarschijnlijk ook nooit hoeven doen, maar voor de rest: duizendmaal dank.
Er staat nu een nieuw avontuur voor de deur, maar ik ga jou en de redactie ontzettend missen. Ik vind het een fijne gedachte dat het goed is zo en dat ik weet dat we maar een appje, mailtje of belletje van elkaar verwijderd zijn. Dus Elk, zet dat bootje maar alvast klaar en Simone, die HIGH45 wil ik echt wel een keer proberen. Kiekster, we waren misschien een dieseltje, maar laten we dat op volle toeren doorzetten. Lilian, snurk, ik kom echt wel een keer naar Zoetje, en Adeline, die housewarming was bij jou toch?
Verder was het allemaal niet mogelijk geweest zonder het eindeloze enthousiasme van mijn liefste schuinoverbuurvrouw Annick. En Daniëlle natuurlijk, door jou durf ik al meer mijn tanden te laten zien. En mister Van der H., duizendmaal dank voor de kansen, mogelijkheden, dat ik mee mocht helpen bij de mooiste producties en je inspirerende kijk op zaken.
Lieve Amayzers, ik ga jullie enorm missen. Maar gelukkig is dit geen vaarwel maar een ‘we bellen’.
Oh ja oh ja, wees een beetje lief voor de mama’s dit weekend, jullie.