Dus ik viel meteen door de mand in de business class

Het is absurd. Ik wist niet dat het kon. Ik ben net plat gaan liggen. Echt slapend plat, ja, wat je wel eens in filmpjes van anderen voorbij zit komen. En weer rechtop en weer plat. En terwijl ik plat ging, filmde ik mezelf en ja, nu weet echt iedere randdebiel dat dit mijn eerste keer business class is maar god, kan mij ’t schelen, ik wil de full experience.

Destination? Costa Rica. En vlak voor vertrek plopten daar de magische woorden van KLM in mijn mailbox: upgrade + business class. Holy lord. Een eigen hokje, een eigen coconnetje met good food, beenruimte en een glas bubbels bij vertrek. Ik zit pas net en ik weet nu al dat anderen me zien als het business class-groentje. Hoe ze het weten?

Ik eet alles

Het maakt niet uit waarmee de stewardess komt aanrollen, ik pak het aan. Zelfs al heb ik geen honger meer, ik pak het aan. Desnoods verzamel ik het in het handige opbergkastje (mét spiegel) voor een later hamstermoment: Ik. Pak. Het. Aan.

Ik verbaas me überhaupt over het menu

Gerookte runderlende met lamsoor en een crème van zware knoflook, geserveerd met een dressing van ingelegde vis en tomaat… Gebakken kippendij in koffiesaus met hazelnootpuree, ingelegde komkommers, geroosterde bloemkool en amandelen… Wacht even, zit ik in het vliegtuig?

Ik ben intens blij met m’n Jan Taminiau-tasje

Dus ik ga zitten en krijg meteen een ‘cadeautje’. Anderen noemen het ook wel de verzorgingskit (inclusief slaapmasker, gezichtscrème, tandpasta en vliegtuigsokken), de echte pro’s laten ‘m zelfs liggen in het vliegtuig, maar alles ontworpen door Taminiau is in mijn ogen couture dus hell the fuck yeah dat dit meegaat naar huis.

Ik ben de enige in het vliegtuig die de sokken tamelijk enthousiast aandoet…

En de gezichtscrème opdoet. En het ooglapje opdoet. En het spiegelkastje tien keer open en dicht doet. Gewoon voor het voelen.

Ik vraag me af of mijn hele leven een leugen is geweest

En als dit vliegen is, of ik überhaupt wel ooit gevlogen heb…

Ik koop wifi

Om vervolgens naar je familie, vriendinnen, geliefde, buurvrouw, de vriendinnen van je zus, je oud-leraar, zwager, schoonfamilie en voormalig hockeytrainer te appen HOE DE SHIT JE ZIT. Inclusief foto’s met hoogstwaarschijnlijk een duim in de lucht. Of een glas champagne. Loser.

Ik kijk films

Terwijl ik op links en rechts alleen maar mensen druk in de weer zie met hun laptop. Ontspanning? Tssss. Tijd is geld, vriendin, tijd is geld.

Ik volg het vorige punt op…

…en pak meteen mijn laptop en begin druk te tikken. Lijk ik ook nog eens wat. Maar dan wel een artikel over hoe het is om voor het eerst business class te vliegen. Als er nú iemand op mijn scherm kijkt, dan val ik al helemaal door de mand. Oh wacht, ik zit in een cocon. Niemand ziet me, HA.

Ik vraag me af hoe je in een korte tijd snel rijk kan worden

En besluit dit artikel nog maar eens door te lezen met mijn gekochte wifi. Oh ja, één van de punten was: gedraag je als een rijke. Ga ik alweer helemaal de mist in. Dusse, my advice: wil je een beetje cool doen in de business class (dus niet: NOG ZEVEN UUR VLIEGEN LOFFF IT, WOOHOOOOO.), doe bovenstaande dan allemaal eh, niet.  Kijk verveeld, stel kritische vragen over het eten en pak niets aan. Die Delfts blauwe huisjes? ‘Oh nee, dank je, die heb ik allemaal al.’ Dat soort werk.

That’s it. Ik ben voor eeuwig verpest. Bedankt, KLM.