Over gisteren

Ik was social media-luw want a. het was bijna kerst, b. mijn kinderen hadden beslag gelegd op mijn telefoon en c. ik was ook nog eens jarig en zat op een bootje met dierbaren. Maar ik werd toch even aangetikt.

Een stukje dat ik vrijdag had geschreven was verkeerd gevallen. Niet een beetje, maar heel. In al haar goedheid had mijn chef besloten om het stukje dan maar offline te halen. Het deed haar te veel pijn hoe ik op het digitale marktplein dat Facebook heet werd gevierendeeld en met rotte tomaten werd bekogeld.

En da’s dus een beetje dom. Want wie geschoren wordt moet stilzitten en bovendien bleef nu alle commotie leesbaar en kon niemand lezen hoe kwalijk mijn stuk dan wel of niet was. Of dat wat ik goed bedoelde anders werd opgevat. Door alle haatreacties kregen we allemaal ‘verse’ bezoekers die onze taal niet kennen en de knipoog missen. Jij denkt nu misschien dat ik schreef dat ik er een heimelijk genoegen in schep om labradorpuppy’s in het frituurvet te gooien (voor het geval je die rotte tomaten nu wilt pakken, dit is een grapje), maar ik schreef over wat ik me altijd afvraag als ik onze favoriete door Vietnamezen gerunde nagelsalon aan de Amstelveenseweg bezoek. Totaal niet onaardig bedoeld, maar blijkbaar wel zo opgevat.

Ik werd zelfs voor racist uitgemaakt, wat opmerkelijk is, want ik zat precies op dat moment met mijn beste vriendin op een bootje die zelf Chinees is, dus met dat racisme valt het wel mee. Een andere Chinese bekende appte me en ik vroeg haar wat ze dan als kwetsend had ervaren. Ik heb mijn stuk herlezen en lees nog steeds mijn knipoog en mijn goede bedoelingen, maar ik begreep ook dat sommige woorden kwetsend kunnen overkomen. Het is mijn toon, ik probeer grappig te zijn, maar ik begrijp, zeker als je mij en mijn schrijfstijl niet kent, dat je dat anders kunt lezen. Dat was niet zo bedoeld maar is wel gebeurd en dat spijt me. Een mens is nooit te oud om te leren, dat blijkt maar op je 46ste verjaardag.

Toch wil ik nog één ding zeggen en me even richten tot Madeleijn van den Nieuwenhuizen die zich als @zeikschrift tot de wereld richt. Jij zegt dat je racisme aanpakt, maar als je dat daadwerkelijk wilt doen, dan zou je het gesprek moeten aangaan. Met mij. Mij vragen wat mijn motivatie was en dan had ik je uitgelegd dat mijn bedoeling een grappig bedoeld stukje was waarbij ik ook wilde aanstippen dat wij het wel heel goed hebben en dat ik respect heb voor hoe deze families het rooien met z’n allen. Maar wat @zeikschrift doet is haat zaaien en hatelijke reacties plaatsen bij mijn collega’s die niets met dit stuk te maken hebben. En dat lijkt me niet de bedoeling als je de wereld een betere plek wilt maken.

Mijn excuses aan iedereen die ik onbedoeld heb gekwetst. En een mooie kerst voor allen.