Geef me alle dagen van de week soep en ik ben in m’n hum. Als lunch soep met een kleine salade, ’s avonds een stevige variant met wat brood om te dippen; ik ben een soepvrouw. Het enige wat me soms stopt in het zijn van een soepvrouw is het maken van de soep.

Onze Daniëlle kwam deze week ineens met van die gezellige glazen flessen aan op de redactie. Tussen de middag warmde ze de magnetron dan even op en dan stond daar plots een fijn paprika-tomaat-en-meer-soepje op tafel. Op dag twee was het iets met wortel en kruiden, op dag drie pompoen. Begrijp me niet verkeerd, ik had ook een pompoensoepje als begeleiding van de salade, maar daar had ik op zondag drie uur de pompoen zelf voor staan slachten. Daan deed alsof het niets was. En wat bleek? Het was ook niets. Ze had de Philips Soupmaker in huis gehaald, een apparaat waar je alles in stopt en daar komt dan soep uit. Nu denk jij: da’s bij een blender toch ook zo? Maar nee. Uit de Soupmaker komt een kant-en-klare soep, maar dan vers, wárm en zonder toegevoegde zooi. Gewoon aan de ene kant, hup, alles erin, aan de andere kant een dampende kom soep. In achttien minuten. Wát een uitvinding.