Amayzine

Wat je op een vriendinnenweekend bespreekt

Soms zie ik ze elke week, soms een maand niet, maar één keer per jaar gaan de meisjes (van over de dertig) aan de boemel. In twee uur een winkel leeg kopen, kijken wie het eerst over wijn begint, uuuuren tafelen, op stap tot na tweeën (is een unicum met baby’s thuis) en dan bij het ontbijt uitvoerig bespreken wie er het hardst snurkt. Alsof ik op schoolreisje ga en dit weekend was het weekend. Ik legde al eens uit waarom dat vriendinnenweekend een strak plan is, maar ik wil het ook nog even hebben over wat je bespreekt.

Wat er zoal verzakt bij een bevalling en hoeveel hechtingen daar aan te pas kwamen. Ik blijf dit ronduit fascinerend vinden.
Wanneer jullie weer op vriendinnenweekend gaan, want je wil dit eens per seizoen, maar je weet dat dit een utopie is en je blij mag zijn als iedereen dat ene heilige weekend vrij kan houden.
Of je baan nog een beetje de moeite van het opstaan is en wat je nou eigenlijk nog wil, want soms krijg je dat gewoon niet uitgelegd in één salade caprese bij de lunch.
Dat je soms even niet zo happy bent, ook al heb je daar geen reden voor. Pas op: hier komen tranen aan te pas en die kunnen zomaar door het gieren van het lachen zijn, omdat het hi-la-risch als je het hardop zegt.
Vroeger. Het gaat al-tijd over vroeger. Als je dit doet, dan weet je dat die vriendinnen voor het leven zijn. En dat je oud wordt, ook dat, ja.
Of je er nog een beetje leuker op wordt. Ik kreeg ‘m in de auto op weg naar het Maastrichtse al, dat ik toch zo lekker mezelf bleef door de jaren heen. En geloof me, da’s het grootste compliment dat je van je vriendinnen kunt krijgen.
Dat je maar weer eens aan de lijn moet, want als je zeurt over die vijf kilo, dan moet je er als de sodemieter iets aan doen en niet weer als eerste een kaasstengel naar binnen proppen.
Of je harst of flitst of scheert en wat de beste methode is om geen rode bultjes te krijgen. Hé, het komt aan bod, ik vertel het maar even.

Ik kan niet wachten tot 12 oktober, dan ga ik weer. Met m’n meisjes, want het blijven m’n meisjes, ook al zakken we her en der wat uit de plooi.