Als ik een dag in Riverdale zou wonen

“Our story is about a town, a small town, and the people who live in the town. From a distance, it presents itself like so many other small towns all over the world: safe, decent, innocent. Get closer, though, and you start seeing the shadows underneath. The name of our town is Riverdale.” Als je een beetje fan of trouwe kijker bent, komen deze woorden je zeker bekend voor. Dit waren namelijk de allereerste zinnen waarmee het begon: Riverdale. Verteller Jughead Jones weet sindsdien elke aflevering zo dramatisch mogelijk te brengen wat er nu weer gaande is in het altijd spannende Riverdale.

Een middelbare scholier ben ik inmiddels al een hele tijd niet meer, maar eerlijk: de Riverdale-inwoners kunnen er eigenlijk ook niet meer voor door. Dus net als hen doe ik een dagje alsof en dompel ik mezelf onder in de wereld die Riverdale heet. We zijn ondertussen in seizoen 3, dus inmiddels ken ik dit dorp bijna net zo goed als m’n eigen buurt. Tijd dus voor A Day In The Life Of Riverdale.

We beginnen ‘s ochtends bij, hoe kan het ook anders: Pop’s. Geen gezonde granola of havermout, nee – we beginnen met een mierzoete milkshake. Archie neemt een root beer float, sinds hij is aangevallen door een beer en in het bos heeft gewoond is hij namelijk een ‘changed man’ en is ‘ie afgestapt van de milkshakes. Wel hebben we een beetje haast: hierna moeten we door naar de audities voor de Vixens. Als ik er een dag ben is deze sowieso niet compleet zonder afgebrand te worden door Cheryl om m’n cheerleading moves.

Cheerleader zijn is duidelijk niet voor mij bestemd, dan maar op de volgende missie: een Serpent Queen worden, net als Betty. Aangezien de Fantastic Four uit Riverdale allemaal maar een uur per dag school lijken te hebben, doe ik daar vrolijk aan mee. Op naar de trailer van Jughead en FP dus. Geef toe: wie wil er nou niet zo’n leren jasje? De nieuwe gang van Toni en Cheryl is leuk gevonden hoor, maar de Pretty Poisons halen het nooit bij de Serpents.

Bij de Serpents-vergadering van vandaag zit Jughead op de troon en voor de gelegenheid speelt Archie gitaar en zingt Josie een melodramatisch nummer op de achtergrond (oftewel, het nieuwste it-koppel van Riverdale – en ook het enige meisje in Riverdale die Archie nog niet had versierd). In trouwe stijl van Archie doet ‘ie dit zonder shirt, zo kennen we ‘m het beste natuurlijk. En het is mijn dag in Riverdale, dus ik mag vandaag bepalen wat er gebeurt.

Tijd voor het middagprogramma: Griffins & Gargoyles spelen. Ik wil nu wel eens weten waar die hele heisa om draait, dus kom maar op. En dan spelen we het samen met de mensen van The Farm, rondom een tafel met gigantische glazen melk. Ik hou niet van melk, maar het maakt de setting wel af. Niks te gek voor Riverdale. Ondertussen maak ik van de gelegenheid gebruik om de bewoners eens flink aan de tand te voelen. Zeg Betty, waar is de tweeling van Polly? Wanneer komt eindelijk Edgar Evernever in beeld? Wat is nou eigenlijk het doel van dit spel? Hoe kunnen jullie allemaal nog succesvol op school zijn? Hoe gaat het met de ondergrondse Fight Club in de gevangenis? Zoals verwacht eindig ik helaas zonder antwoorden maar gelukkig levend en zonder blauwe lippen. Score.

Dan maar door naar de afsluiting. En waar anders dan bij de speakeasy van Veronica, La Bonne Nuit? Het is me niet helemaal duidelijk of ze hier nou wel of geen alcohol schenken, maar ik ben er na deze dag wel aan toe, zeg. En natuurlijk even bij Hiram aanschuiven voor een potje poker – het is tenslotte tegenwoordig ook een casino. Proostend met een cocktail en een Royal Flush de avond afsluiten, je kunt het slechter treffen. Ook hier wordt de entertainment verzorgd door Josie, en als ultiem afscheid zingen Betty en Veronica ook mee. Passie voor karaoke heb ik wel, het talent des te minder, dus ik hou me verscholen in het publiek.

De hele dag eindigt wel een beetje droevig: even een minuut stilte voor Fred Andrews. De enige leuke, verstandige en ontzettend lieve vader (FP staat op een goede tweede plaats) in Riverdale. Die gaan we nog veel missen. En denk je nou: ik heb Thistlehouse overgeslagen? Dat klopt, dat hele huis geeft me namelijk behoorlijk de creeps. Snap niet dat Cheryl daar nog kan wonen. En dan die enge oma, brr. Mij niet gezien.

Geschreven door: Wieke Veenboer