Carolien is jaloers op Jon
Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar het is alweer acht jaar geleden dat ik ben afgestudeerd aan de Toneelschool. Nu denk ik dat je nooit bent uitgeleerd en dat het altijd goed is om jezelf te blijven ontwikkelen, maar in tegenstelling tot Amerika zijn er hier weinig workshops te vinden die je kunt volgen na de opleiding. Driemaal hulde voor actrice en regisseuse Terence Schreurs, die door haar extreme liefde voor het vak de Wolf‘Qademy is gestart. Met gezonde spanning startte ik aan de tweedaagse masterclass, om na het weekend extreem geïnspireerd en bijna verlicht te zijn. Note to self én aan jullie: blijf jezelf uitdagen, ontwikkelen en inspireren. Het leven is te kort om stil te blijven staan.
Met dat warme weer heb ik helemaal geen zin om die mooie leren tassen om m’n nek te hangen: de stof moet luchtig en licht zijn, maar ik moet wel al mijn zooi kunnen meesjouwen (lees: dat wordt steeds meer, sinds Otis met de dag meer spulletjes en speeltjes meeneemt op pad). Ik was al fan van de mom bags van Studio Noos, die je perfect om je kinderwagen kunt hangen. De nieuwe eco linen-lijn is perfect voor die hete zomerdagen. Mijn nieuwe favoriet: de ‘burned orange’.
‘Ik kan niet wachten tot Otis in z’n papa-fase komt…’ hoor ik Jon nog zeggen. Nou, daar is -ie wel even van teruggekomen. Ik moet eerlijk bekennen: de positie van favoriete ouder bekleed ik maar al te graag. Met open armpjes op je af komen rennen en tien keer achter elkaar ‘mama’ roepen omdat ik even naar zijn zelfgebouwde toren moet komen kijken, daar geniet ik intens van. Maar sinds een week is die favo naam wat veranderd: ’s nachts wordt er vrij hard en schel ‘papa’ geschreeuwd, als hij verdrietig is rent hij met die open armpjes direct op Jon af en ik krijg het idee dat de knuffels met papa nét iets intenser zijn dan met ondergetekende. Jaloers? Oké, misschien een beetje. Maar ik heb het beste excuus om Jon midden in de nacht uit bed te schoppen en hem ’s ochtends vroeg de shift te laten doen, want ja, ‘hij roept jou, liefje…’ Ach, die mama-fase zal bij jongetjes nooit echt verdwijnen, dus kan ik maar beter even van die rust genieten.
In de winter smeer ik het liefst de allerdikste crèmes op mijn gezicht: hoe vetter, hoe beter. Maar met dat snikhete weer druipt alles er ongeveer direct vanaf. En dus begon mijn zoektocht naar een lichte crème die wel genoeg voedt. Ik kwam opnieuw terecht bij Dermalogica, waar Jon en ik vroeger namelijk al fan van waren en waar we samen de producten van deelden. De Antioxidant Hydramist spray ik meerdere keren per dag: hij werkt enorm voedend maar zonder dat -ie vettig of ‘dik’ aanvoelt. En wat ik vooral merk met die hitte: goed je huid schoonmaken is het allerbelangrijkste. Dus begin en sluit ik de dag braaf af met de Intensive Moisture Cleanser en een Daily Microfoliant en heb ik minder last van oneffenheden. Soms hoef je niet lang te zoeken en heb je het antwoord al een tijdje in pacht.
