Dit is mijn ultieme tassendroom
Nu zijn we natuurlijk net een hele maand weggeweest, maar voor Jon was dit allesbehalve vakantie: de beste man heeft dag in dag uit keihard geschreven aan een nieuw filmscript. Nu de eerste versie is ingeleverd, heeft manlief eigenlijk pas even vrij. Niet bepaald lekker getimed, nu ik eenmaal thuis weer een ramvolle agenda heb. Maar gelukkig konden we afgelopen weekend een minibreak plannen naar een van onze favo getaways in eigen land: Vesper Hotel in Noordwijk. Vesper in Noordwijk. Heerlijk uitwaaien op het strand, lekker eten in hun prachtige restaurant en Otis sliep als een roos op de hotelkamer. De grootste verrassing: de giga stoomcabine in onze kamer, waar ik angstvallig mijn verkoudheid probeerde weg te stomen. Of het nou hieraan lag of aan de frisse zeewind: die verkoudheid is helemaal weg.
Aanstaande vrijdag mag ik me weer in dat kleurrijke pakje hijsen en mijn roze haar van stal halen: we spelen onze performance Female Rappers in CC Amstel. De komende avonden is het nog even hard repeteren, want het is alweer vijf maanden geleden sinds onze laatste show. Mocht je vrijdagavond nog geen plannen hebben en je kunt wel wat female empowerment en vette muziek gebruiken: dit is thé place to be. Female Rappers, vrijdag 1 februari 21 uur @ CC Amstel, Amsterdam.
Vroeger maakte ik als kind met vriendinnen dolgraag collages: foto’s in rare vormen knippen zodat ze naast elkaar pasten, letters uit tijdschriften zoeken voor de titel en je had een prachtig verslag van je verjaardag, schooljaar of vakantie. Soms mis ik die tijd van knutselen wel, maar wie heeft gezegd dat je hiermee moet stoppen? Anouk van Ode Aan Kunst in ieder geval niet: zij maakt prachtige getekende collages bestaande uit bijzondere levensgebeurtenissen. En toen kreeg ik zomaar als cadeau deze prachtige collage opgestuurd. En een stuk mooier dan mijn knipselwerken van vroeger…
Als je naar mijn ultieme tassendroom vraagt, dan is dat zonder twijfel de Hermès Kelly Bag. Maar goed, allereerst sta je jarenlang op de wachtlijst, plus staat de tas inmiddels gelijk aan een mooie tweedehands stationwagen. Maar plots zag ik een vintage exemplaar naar me staren in een store in België: meer dan 50 jaar oud, maar nog in zeer goede staat en voor een schijntje vergeleken met de huidige winkelprijs. Zal ik? In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik hem gekocht en vervolgens twee maanden in de kast laten liggen. Moet ik hem niet doorverkopen? De hoekjes zijn wel wat versleten en bij het hengsel zit het leer los. Toen ontmoette ik de ‘designerbag-dokter’ die met haar Claire’s Handbag Care je designertas een giga opknapbeurt geeft: vlekken verwijderen, hoekjes oppoetsen, leer repareren en zelfs een tas van kleur veranderen. Ik wist niet wat ik zag. Nu mijn Kelly een fijne spa-beurt heeft ondergaan, ga ik deze vintage beauty met trots dragen.
