De mute-functie op je telefoon is de beste functie ooit

Sky stond aan in de auto, want daar wordt zo lekker weinig door de muziek heen geluld en dat vind ik ’s morgens tegen het vredige aan oelen. Mijn navigatie en Flitsmeister draaiden wel op de achtergrond, want het is handig om je tijd een beetje te monitoren en de bankrekening niet op stang te jagen met onnodige boetes. Maar aan de bovenkant van het scherm vloog ongeveer een bericht per seconde door het beeld. Wat me afleidde van de milliliter neerslag per minuut op de toch al natte snelweg voor me en me misschien zelfs een beetje opjoeg, want miste ik iets?

Ik zit ongeveer twee keer per dag dertig minuten in de auto, als ik de files een beetje slim ontwijk. Ik vind dit tot twee keer toe hele fijne dertig minuten, want ik hoef niks behalve mezelf veilig van a naar b rijden. De ene dag bel ik mijn moeder om de dag van agendapunt tot plaspauze door te nemen, de volgende zing ik hard en niet zo zuiver mee met de radio en soms doe ik niks. The New York Times bejubelt deze Nederlandse houding, dus ik doe vast iets goed. Eigenlijk is het enige wat me van het niksen in de auto af kan brengen mijn op hol geslagen WhatsApp.

Een wat extreme opvatting is dat appen het nieuwe roken schijnt te zijn. Vind ik ook weer een beetje boos op de wereld klinken, maar soms neemt WhatsApp wel mijn agenda of mijn dag over. Wat irritant is voor mezelf, ongezellig voor met wie ik ben en ik vind het ook een beetje brutaal. Maar ik las pas in de NRC dat je IQ bij elke afleiding en het schakelen in je hersenpan (wat daarbij komt kijken) meteen met tien punten daalt en dan schrik je toch. Dat zou betekenen dat ik met één autorit geen IQ meer over heb als ik op de redactie aankom, wat toch wat onhandig werkt.

Ik vroeg iemand pas of ze hetzelfde zou hebben gezegd als de persoon naast haar op de bank had gezeten als dat ze nu had gedaan via de app. En eigenlijk moet ik mezelf dat ook eens vragen, want als ik in de auto zit is het geen optie om met 29 mensen tegelijk een gesprek te hebben. Ze passen a) niet samen in mijn voiture, ik zou ze b) voor geen meter verstaan als ze tegelijk tegen me begonnen te ratelen en c) wil ik ammenooitniet ’s morgens om 9 uur met 29 mensen praten. Daarom wil ik even stilstaan bij de mute-functie, want sinds ik mijn apps zelf het zwijgen opleg, rij ik tussen koetjes en kalfjes door en mis ik he-le-maal níets. Voor wie me echt, echt, echt nodig heeft: je mag me bellen.

Hebben we meteen ook nog wat snuggere suggesties aan de hoge functionarissen bij de berichtengigant:

– We zouden het liefst zelf akkoord geven of we wel/niet toegevoegd worden aan een groepsapp.

– Een white list lijkt ons wel wat, dat je zelf bepaalt wie jou mág appen.

– En waar blijft die verrekte vakantiemodus nou eigenlijk voor de mensen onder ons zonder zelfbeheersing?