Mijn meisje ging naar de stad. Dat doet ze sinds een maand. Ineens. Met vriendinnen.  Na een uurtje komen ze weer terug met hun buit. Een tasje van Hema, een ring van MyJewellery en natuurlijk iets van Jamin. Zaterdag ging ze ook nog even, iets ophalen voor een vriendin. En ja, ze deed voorzichtig en ja, ze zou op tijd weer terug zijn.

Terwijl ik de zon opzoog die over vijf minuten achter de huizen zou verdwijnen en met een buurvrouwvriendin voorzichtig onderzocht of we wijn nog lekker vonden, zag ik haar roze kratje om de hoek van de heg gluren.

“Mama, ik heb een cadeautje voor JOU gekocht.” En dat was dus dit Italiaanse zeepje. Hij ruikt naar cipressen en brengt me meteen naar Toscane of Lazio. De verpakking is zo mooi dat ik nu al weet dat ik ‘m niet ga gebruiken. Ik houd het in mijn hand en snuffel eraan en bedenk om Marco Borsato te citeren hoe goed de tijd mijn dochter staat.