En nu ben ik dus echt in shock

Ik ben wel wat gewend inmiddels. Ik ken vrouwen die iemand inhuren om de kaarsen aan te steken als ze aankomen in hun vakantievilla, ik heb gelezen over celebrities die de beste bloemist inhuren om bloemblaadjes rond hun designertassen te strooien (en dat dan elke dag), en ik ben ook wel eens bij een vipje thuis geweest die geen boeken maar de contouren van boeken in haar kast had staan. Je zag de ruggen van de boeken, maar de bovenkant was gewoon van hout. Dat stofte zo makkelijk af en lezen deed ze toch niet.

In LA gaat alles in de overtreffende trap (behalve wijn drinken dan), dus ik zou hier ook helemaal niet verbaasd over moeten zijn, maar toch ben ik het. Wat zeg ik? Ik ben in shock. Vooral omdat het Gwyneth Paltrow betreft, iemand van wie ik verwachtte dat die wat stijl en smaak betreft zelf wel iets kon verzinnen. Dat had ik dus mis. Toen ze een nieuw huis kocht in LA, huurde ze een book curator in. Dat is dus iemand die voor jou een boekencollectie samenstelt.

Ik mag graag in iemands kast gluren. Geef me uw boekenkast en ik zeg wie u bent, dat werk. Boeken heb je gekregen, gekocht tijdens die reis, gelezen toen je down and out was of op die en die vakantie las. Het is een bundeling van herinneringen. Zinnen die je beroerd hebben, boeken waarbij je huilde. Maar een sámengestelde collectie, door iemand anders samengesteld die denkt dat dit boekenpalet wel bij jou past?

En het ergste is nog dat de curator, van het bedrijf Thatcher Wine (vond ik ook een aparte naam), zich aan een kleurencode moest houden van wit-, grijs- en zwarttinten.

Ik moet ineens denken aan mijn oude schoonvader die we deze week verhuisden. Met mijn neefje pakte ik zijn boeken uit en zette het in de Billy-kasten die we net hadden uitgesopt. Het verzameld werk van Kafka, Nietzsche, Chinese filosofen en ga zo maar door. Een van de twee verhuizers pufte even uit op de rand van de bank en ik zag dat zijn ogen langs de planken speurden. “Ja,” zei ik toch best wel trots, “mijn schoonvader is een geleerd mens.” De verhuizer knikte met respect: “Dat zie ik. Dat zie ik.”

Kijk, Gwyneth, een boekenkast kun je misschien wel kopen, om echt indruk te maken moet je die verdienen.