Oeh: de cliffhanger van GTST is weer drama, drama, drama

Jongens, de tijd van onbezorgdheid is dus he-le-maal niet voorbij. Was het ook nooit. Volledig begrijpelijk dat ze die zin begin dit jaar hebben geschrapt, want in Meerdijk is het vaak misère alom. Nee, het leven spaart jullie inderdaad niet, Meerdijkers. En vanavond is dé cliffhanger van seizoen 29. Halleluja, volgend jaar gewoon The Big 3-0 voor Neerlands trots GTST, ook wel bekend als de nationale guilty pleasure. Want eerlijk: óf je hebt ‘m al gekeken op Videoland óf je gaat ‘m vanavond kijken. Laatste optie: je kijkt ‘m achteraf terug. Blijft toch een dingetje hè, die cliffhanger. En dit seizoen is er véél aan de hand. Twee personages zijn hun leven niet zeker. Iemand komt uit een coma en laat absoluut geen gras groeien over z’n nieuwe liefdesprooi. Er is een helikopter. Er wordt gezongen. Zelfs gevlogd. Ik besprak met Everon, Lone, Dorian en Britt even alle ins en outs van vanavond. Get ready. Soms geluk, maar vanavond vooral verdriet.

Meerdijkers, vanavond de cliffhanger. Wat gaan we zien? Kort maar krachtig; Ik wil één woord horen.

Lone: ‘Onverwacht.’
Dorian: ‘Veel. Ja, véél. Haha. Normaliter heb je één cliff waar meerdere personages mee te maken hebben. Dan is het maar één gebeurtenis. En nu heb je meerdere cliffs eigenlijk, van meerdere personages. Elk personage heeft z’n eigen lijn, dus dat is wel echt een groot verschil.’
Britt: ‘Veelzijdig, ja.’
Everon: ‘Hij is anders dan dat we misschien gewend zijn. Het zijn natuurlijk vier verhalen die niet echt samenkomen, maar alle vier komen ze wel tot een cliff, waar ik zelf nu ook een klein onderdeel van ben. En ik denk dat er wel heel wat ingezet wordt voor volgend seizoen. Met Nina en Daan ook. Waar ik alleen geen weet van heb is of Bing daar ooit achter komt, wat er tussen hen speelt of misschien wel gaat spelen. Maar dat belooft zeker wel spanning voor het volgend seizoen. Dus voornamelijk spanning.’ (Dat was íets meer dan één woord Everon, maar we vergeven het je – red.)

Geef ons tenminste een kléin tipje van de sluier voor volgend seizoen:

Dorian: ‘Oké oké, kleine spoiler… Daan ontwaakt natuurlijk uit z’n coma en die wordt toch wel heel anders wakker dan dat ‘ie was. Er is in de periode voor z’n coma van alles gebeurd en hij heeft nu heel andere gedachten over anderen en over zichzelf.’
Britt: ‘Mijn personage heeft natuurlijk meegemaakt dat het met Jojo echt niet goed ging. Ze maakte zich heel erg zorgen en dat was niet onterecht, dat zal blijken in het volgende seizoen, dus qua vriendschappen wordt het wel een heftig en spannend seizoen.’

Wat zou je voor jouw personage nog willen zien?
Everon: ‘Wow, ik zit er al veertien jaar in natuurlijk. Ik heb al héél veel meegemaakt. Maar Bing is wel echt een vechter, dus ik zie het wel graag gebeuren dat hij het zo moeilijk krijgt dat hij zich daar ook weer uit weet ziet te vechten. Ik ben wel benieuwd als hij alles kwijt raakt, hoe hij dan zou zijn.’
Lone: ‘Nou, ik zou het wel leuk vinden als ze een relatie krijgt ofzo. Maar wel een relatie die niet heel gezond is. Niet op een al te romantische manier, juist een beetje destructief. Dat lijkt me wel spannend.’
Dorian: ‘Ik was eigenlijk best wel tevreden met de lijnen die ik had. Ik had veel te spelen, er is veel afwisseling, een personage kan echt groot worden.’
Britt: ‘Oeh, dat is lastig. Kimberly is wel een beetje binnengekomen in Meerdijk als een soort boefje, een ondeugend typetje. Door de liefde is dat veranderd, dus ik denk dat als er iets zou gebeuren waardoor dat weer een beetje naar boven komt, ze haar ware aard weer laat zien… Dat zou ik wel tof vinden.’

Wat is nou hét geheim van GTST, waardoor er toch elke avond weer mensen voor de buis zitten?

Britt: ‘Sowieso omdat het één van de eerste programma’s was, dus het heeft iets vertrouwds. Ik denk dat bijna iedereen wel een keer een aflevering van GTST heeft gezien. Al zou ik tegen iemand zeggen: ‘ik speel het nichtje van Ludo’, dan weet ie-de-reen wie Ludo is.’
Lone: ‘Ja, dat is het ook misschien, een stukje nostalgie. Het is ook wel geschiedenis in de tv, vind ik. Het is een serie die al dertig jaar loopt, of je er nou van houdt of niet.’
Dorian: ‘Het mooie aan GTST is natuurlijk dat het er elke dag is, wat nergens anders zo is. Met een andere serie heb je acht afleveringen en moet je wéér wachten op een heel seizoen. Het voelt bijna alsof het je eigen buren zijn waar je naar aan het kijken bent en je kunt meeleven met de karakters. Dat is heel uniek aan een soap, denk ik.’
Everon: ‘Ik denk dat het geheim is dat er dagelijks ruim 80 mensen met heel veel liefde aan werken. Het wordt wel eens een machine genoemd, maar dat vind ik eigenlijk best oneerbiedig. Een machine klinkt alsof dit easy is, alsof het maar gaat en een gegarandeerd succes is: go, go, go. Maar het loopt al zó lang en dat kan alleen maar als het met heel veel liefde gemaakt wordt. En ik denk dat dát het succes is, daarnaast laat GTST zien vernieuwend te zijn, zoals met het verhaal voor Instagram Stories op het GTST-account. GTST was de allereerste dramaserie die dat voor Instagram maakte in Nederland. Iets om trots op te zijn.’

Wat is je allereerste, en fijnste herinnering aan GTST?

Everon: ‘M’n allereerste is denk ik toch wel het moment dat ik hier binnen ben gestapt, toen nog met mijn moeder Dorothea. Ik kwam binnen en het was zó fijn. Ze hebben me hier echt wegwijs gemaakt, dat ik me heel snel veilig voelde. Dat is wel echt een fijne herinnering en ook wel de reden dat ik nog steeds zit.’
Britt: ‘Dat ik het elke dag met m’n moeder keek. Dan was het elke dag om acht uur met een kopje thee voor de tv. Dat is wel echt m’n eerste herinnering. En dan in de pauze moest ik snel m’n pyjama aantrekken en dan na het laatste deel meteen slapen.’

GTST is mijn ultieme guilty pleasure. Wat is die van jullie?

Dorian: ‘Ik vind dus Justin Bieber onwijs lekkere muziek. En Disney. Dat vind ik nog steeds héél leuk om te kijken. En Harry Potter, de boeken. Absoluut. Ik heb denk ik alle boeken wel vier keer gelezen. Oké, vijf keer. Dat gaat wel behoorlijk richting de guilty pleasure, hè? En inclusief de spin-offs.’
Everon: ‘Dat is wel echt dat ik íets te vaak naar de McDonald’s ga. Ik ben wel echt heel, heel, héél erg weg van de Grote M. Oh my god. Ik voel me daarna ook eigenlijk nooit echt slecht erna. Ik heb dat helemaal niet, ik ga er echt graag heen. Maar ik moet dat dus niet zoveel doen, want ja… Anders ga je het zien.’

Nog plannen behalve GTST?

Everon: ‘Ja, er gaat zeker iets gebeuren. Ik mag niets zeggen, máár er gaat er iets gebeuren. Het is een film, ergens dit najaar, ik heb een hoofdrol, maar verder zeg ik niks.’