Vergeet groen, van witte pesto wordt je pasta pas echt lekker
Wit-te pes-to, pardon? Ik knipperde even flink toen ik het bericht van onze buren van FavorFlav las. Dat kan toch onmogelijk zo lekker zijn als de groene? Nou, think again. Van witte pesto wordt je pasta nog smeuïger en de romige variant is supersonisch snel klaar. Drie keer raden wat wij eten vanavond.
De sleutel tot succes
Geen straf, kan ik je vertellen. Door de ricottabasis is ‘ie superromig, de parmezaan geeft ‘m net die fijne umamikick, de rauwe knoflook zorgt voor wat pit, de walnoten voor de nodige nuttiness én – de sleutel tot succes – de citroenrasp voor de perfecte frisheid en twist. Zitten er dan helemaal geen kruiden in? Jawel, een klein beetje oregano. Eigenlijk is het een soort omgekeerde ‘pesto oude stijl’: veel kaas en noten, een kleine beetje kruiden.
Supersnel
Los van de smaak is er nog een gróót voordeel: hij is supersnel te maken. Beetje hakken en raspen, hop alles in een kom, even wachten tot je pasta klaar is, dan daarbij gooien, flink roeren en klaar ben je. Geen gedoe met vijzels of hakmolens. Wat wil een mens nog meer?
Geschreven door: FavorFlav
