Waarom ZEGT iedereen dit?

Heb ik me laatst verbaasd over het hier-ga-ik-heel-lekker-op mantra dat bezit van iedereen leek te nemen (ik ging het van schrik ineens zelf ook bijna zeggen, ieks), nu heb ik een nieuwe taalkundige trend op de radar. Iets wat iedereen ineens doet. Of beter gezegd: niet doet. Het gaat om het stelselmatig weglaten van het zelfstandig naamwoord.

Zo sprak laatst iemand over een nieuw duurzaam project waar ze veel mensen naartoe moest zien te lokken. “Dat is wel een interessante…”, sprak ze. Ik wachtte en wachtte. Want wat kwam er na? Een interessante… ontwikkeling? Een interessante uitdaging? Maar er kwam niets. En daarmee was zij, zo begreep ik, helemaal on trend.

Een ander persoon vertelde over een project waar ze uit onverwachte hoek hulp bij kreeg. “Dus dat is wel een hele fijne.” Een fijne wát? Een fijne bijkomstigheid? Een fijne situatie?

En ja hoor, daar kwam een app van mijn lieve nichtje. “Even een praktische: hoe doen we het zaterdag met de honden?”

De enige conclusie die ik kan trekken is dat het zelfstandig naamwoord met vakantie is. Het overwintert ergens, vermoedelijk. Kom maar gauw terug, het is bijna februari, de lente is in zicht. En lieve mensen, maak je zin af. Doe het voor mij. Ik ga daar namelijk heel lekker op.