Dag Bellie,

Toen Annabelle vier jaar geleden haar laatste stagedag bij ons had, gaf ze ons een cadeau. Allemaal kregen we een ingelijste quote waarop stond: ‘Vandaag is mijn lievelingsdag.’ Die tekst had haar hele stageperiode naast haar spiegel gehangen en elke dag dacht ze: ja, het is mijn lievelingsdag want ik ga naar Amayzine.

Toen er twee maanden na haar stage een functie vrijkwam, riepen wij tegelijk: ‘Bellie bellen.’ En daar zat ze weer. Met haar ondeugende lach die de kamer vulde en verlichtte. Met haar heerlijke koffietjes, grappige drankjes. Bel die altijd als eerste haar hand opstak als iemand vroeg of iemand een glas wijn wilde, Bel die altijd in was voor feestjes en gezelligheid. Ook een Bel die in de vier jaren dat ze bij ons werkte een enorme ontwikkeling doormaakte. Ze werd onze huisfotografe, eventorganisator en maakte filmpjes die ze zelf monteerde. Ook schreef ze, verzorgde ze de social media en ademde ze in alles Amayzine te zijn.

We zeiden altijd: ‘Tot ons pensioen ons scheidt.’ Maar dat was voordat het veelkoppige monster dat corona heet haar kop om de hoek stak. Onze bezoekerscijfers verdubbelden, de inkomsten uit samenwerkingen helaas niet. Geen uniek probleem, iedereen heeft er mee te maken. Corona raakt ons allemaal. Ik heb lang geprobeerd om de poorten tot ons kasteel gesloten te houden en ‘mijn meisjes’ te beschermen tegen de gevolgen van corona.

Het is me niet gelukt.

Vandaag is de laatste dag van onze allerliefste Bellie.

Vandaag is zo niet mijn lievelingsdag.