Een ode aan Vivian, Rianne, Marieke, Miljuschka en aan jou
Het liefste bericht op Instagram dit weekend gaat naar Vivian Hoorn, die deelde hoe één van haar volgers dankjewel kwam zeggen op het strand van Noordwijk. Dankjewel, omdat ze eindelijk in bikini durft te zijn wie ze is doordat Vivian het voordoet. Ik vond dat mooi en ik herkende mezelf, want ook ík heb dit.
Ik ben geen maatje 36, never was en never will be, durf ik inmiddels wel te zeggen. Sowieso vind ik het raar dat je een maat bént. Ik heb (echt grote) borsten, ik heb billen, ik heb een gezellig kneepje op mijn rug (aan allebei de kanten één, soms meer), ik ben minimaal twee kilo zwaarder als ik ongesteld ben en ik durf nog niet wat Vivian, Rianne, Marieke of Miljuschka doen: laten zien dat elk vrouwenlichaam mooi is en elk gewicht goed, in welke vorm ook. Met of zonder borsten, met of zonder billen, met of zonder kuiten, met of zonder bovenarmen, met of zonder buik.
Vanmorgen deelde Marieke een bericht dat ze benaderd was door een afslankmiddel om coronakilo’s (?) kwijt te raken. Iets waar ze raak op reageerde op Instagram. Want inderdaad: wie is een ander om voor jou te bepalen of je aan een dieet moet? Absurd.
Ik las deze week over hoe consequent we een verknipt schoonheidsideaal door de strot geduwd krijgen. En dat is precies wat we niet nodig hebben en heel erg kunnen missen. Moeders die vroeger nooit in een bikini durfden op het strand als voorbeeld, gepest worden op de basisschool omdat je afwijkt van doorsnee ter bevestiging en vrouwen met een waanzinnig lijf beoordelen aan de hand van ‘Hilversum slank’, zoals Marieke het noemt.
Laten we om te beginnen eens zeggen hoe mooi vrouwen zijn. Want mijn god, ik vind Marieke, Vivian, Rianne, Miljuschka én jou stuk voor stuk verrukkelijke wezens.
