Liefs vanUit Dushi Curaçao

Ik zou eigenlijk niet schrijven. Want vrij is vrij. Vakantie is vakantie. Maar de schrijvers onder ons zullen me begrijpen. Schrijven is net als schilderen. Net als zingen. Net als dansen. Het is een uitlaatklep. En zoals het werkt met uitlaatkleppen: soms moeten er dingen uit, dan moet er even geklepperd worden.

Dus gris ik mijn laptop (waarvan collega’s zeiden dat ik ‘m niet mee moest nemen naar Curaçao) uit mijn koffer. Mijn vingers hebben het toetsenbord gemist. Eigenlijk helemaal niet gek als je je bedenkt dat ik taal leuk vind. Voor mij voelt schrijven niet als een verplichting, maar als een verrijking. Iets wat al helemaal therapeutisch tot z’n recht komt als je niet te maken hebt met deadlines.

Dus Bon Bini, Amayzine you. Ik zou je op dit moment hoogstpersoonlijk door mijn laptop heen willen trekken om samen te genieten van dit nazonnetje. Je weet wel, dat lekkere laatste momentje van de dag, zo net voor zonsondergang. Ik lig op een stretcher op ons balkon en heb een uitzicht waardoor ik net een puur kriebeltje van geluk voelde. Je weet wel, die zeldzame momenten dat je om je heen kijkt en denkt: life is good. We (we is boyfriend including moi, btw) hebben gisteren ingecheckt in het Curaçao Marriott Beach Resort. Omdat hotels allang blij zijn gasten te hebben, kregen we meteen een upgrade naar een suite. Lees: een niet normale balzaal met dubbele inloopdouche, een bed waar je zeker met vier man in kan slapen en een balkon met designstretchers. Je snapt meteen: die gelukskriebel blijft nog wel even.

Op Instagram zie ik dan ook vragen voorbijkomen of dat wel allemaal ‘te doen’ is nu, Curaçao. Wij vinden van wel. We hebben een week vakantie gevierd met de schoonfamilie en die gisteren weer afgezet op het vliegveld. Nu blijven Sander en ik nog even vijf dagen samen chillen op de Antillen. Je leeft hier voornamelijk buiten. Het is veilig en code geel. Aan de ene kant voelt het best vreemd, mi dushi Korsou is stiller dan ooit tevoren. De schud-je-billen-party’s worden lastig met een avondklok van 23.00 uur en ook de happy hours-feestjes waar het eiland zo om bekend staat kunnen gewoonweg niet.

Maar aan de andere kant zie ik ook de voordelen van deze vreemde vakantie in pandemietijden. Je hebt de parelwitte stranden bijna geheel voor jezelf. De gemiddelde influencer zou een moord doen voor bountystrandfoto’s waarop niemand weggehaald hoeft te worden met Photoshop. Bij geen enkel restaurant krijg je te horen: ‘Sorry, we zitten helaas al vol…’ en nooit eerder was een verblijf bij het Marriott zo chill geprijsd als nu. Het is een unieke en ongewone tijd, waarin iedereen er op zijn of haar manier het beste van probeert te maken.

Curaçao is op dit moment het enige eiland van het Caribische Koninkrijk met een geel reisadvies, waardoor de locals en de reisgrage Nederlanders de enigen zijn die samenkomen. En  true: er moet een negatief resultaat van een COVID-19-test van uiterlijk 72 uur voor vertrek ingediend te worden bij aankomst. En ja, je moet tien uur lang een mondkapje op in het vliegtuig. Maar ik vond het persoonlijk ab-so-luut niet een probleem allemaal, in ruil voor deze heerlijke twee weken zon. Hier lijkt corona ver weg, thuis heel dichtbij. Dusse, mocht je nog een last-minute-tripje naar de zon willen voordat je winterdepressie compleet aanslaat: Dushi Cura is je spot.

Volg me op Insta via @kikiduren, waar ik binnenkort een hele shitload aan hotspots en restauranttips deel voor als je die kant op wil. Als het nog mag tenminste. Fingers crossed.

Ayoooo dushi’s!