Over Johnny,

Zo. Zijn we net bekomen van de hele Fred-affaire, klopt er alweer iets nieuws aan de deur. De ‘afdreiging’ van Johnny de Mol. Side note; ik had nog nooit van het woord afdreiging gehoord, maar dat is dus chantage zonder geweld, wat bij afpersing wel zo is.

Lang verhaal ongenuanceerd kort: Johnny had een ex, Shima Kaes, die jaren later toch nog wel wat nulletjes met een gezellig cijfer ervoor zou lusten en met belastend materiaal op de proppen komt. Hoe dat belastend materiaal verkregen is vertelt ze er niet bij.

Je proeft afkeur bij me en dat wil ik je uitleggen. Want natuurlijk vind ik dat mannen met losse handjes of verkeerde bedoelingen in het algemeen terecht moeten worden gesteld. Maar zij is naar Johnny’s dierbaren gegaan, heeft het belastende materiaal op een dienblad gelegd en gezegd dat als zij haar een financiële vergoeding geven, ze zand over de zaak strooit. En dat, dat stoort me. Want bij survivors van geweld gaat het hen niet om geld, maar om het krijgen van gelijk, om te voorkomen dat de dader meer slachtoffers maakt. Het gaat hen om erkenning.

Natuurlijk wens ik iedereen het goede en het zuivere en betreur ik het als Shima een vervelende smaak aan haar relatie met Johnny heeft overgehouden. En dat je vijf jaar later je gelijk wilt halen, snap ik ook. Er zit geen houdbaarheidsdatum op verdriet, je moet er klaar voor zijn om je littekens te tonen. Maar deze manier. Shima, als je echt zo chic bent, zou ik zeggen: you can do better.

En dat geld niet gelukkig maakt, daarvan is bewijsstuk 834 maar weer eens geleverd.