Het is nou niet een jubelrecensie die Herman Koch geeft over Finland (quote: een dorp in Finland is een plek waar de huizen op drie in plaats van dertig kilometer afstand van elkaar verwijderd zijn en bij buurtfeesten wordt er op sokken gedanst), maar dat is ook helemaal niet de bedoeling. In Finse dagen kom je een beetje in de buurt van hoe het moet voelen voor een puber als je moeder overlijdt. Hoe de zolen onder je schoenen verbranden, hoe de evenwichtsbalk ineens een ronde boomstam boven een ravijn blijkt. Worstelen en wegwezen, naar Finland dus.

Meesterlijk afgewisseld met het heden en oh, wat kan Koch ongemakkelijke situaties (zoals etentjes met buitenlandse uitgevers en journalisten) toch zeldzaam goed vangen. En hoeveel succes moet deze man hebben voordat hij eens iets minder bescheiden wordt?

Hulde, kortom. Ook voor de vormgeving.