Een kijkje in het treurige leven van Bam Margera

Lang, lang geleden, toen ik zo’n jaar of veertien à vijftien was, was Jackass razend populair. Dat was het al een paar jaar daarvoor ook, maar nu had ik de leeftijd dat ik ook in winkelkarretjes door straten heen wilde sjeezen. Want wat die gasten van Jackass deden was gewoon heel cool en dit was de ‘stunt’ die ik nog wel aandurfde (omeletten bakken van je eigen kots zag ik niet zo zitten). En natuurlijk voor de buis zitten wanneer er nieuwe afleveringen of die eindeloze herhalingen op MTV te zien waren. Toen al had ik een uitmuntende smaak in mannen, want ik vond Bam Margera allerknapst en dus wilde ik ook kunnen skateboarden (spoiler: ik kon het niet).

Ik heb het idee dat bijna alle castleden van Jackass wel een ietwat donkere periode hebben meegemaakt. Tot iedereens verrassing is Steve-O nog springlevend, sterker nog: hij is al ruim dertien jaar nuchter na een verslaving aan drugs en alcohol (met als absolute dieptepunt dat hij coke snoof dat gemengd was met het bloed van zijn dealer, die hiv-besmet was; gelukkig heeft hij het virus niet gekregen). Chris Raab was tijdens het filmen ook behoorlijk verslaafd aan cocaïne, maar inmiddels gelukkig ook nuchter.

Dan hebben we natuurlijk Ryan Dunn, die op 20 juni 2011 om het leven kwam door een eenzijdig auto-ongeluk. Hij zat dronken achter het stuur en zijn medepassagier Zachary Hartwell (producer van Jackass) en hij waren op slag dood. Zijn dood raakten zijn medecastleden logischerwijs hard, vooral Bam Margera — die echt zijn beste vrienden was.

En helaas is het vanaf dat moment alleen maar slechter gegaan met Bam Margera, die voor het overlijden van Dunn ook al problemen had met alcohol. In 2009 werd hij al eens opgenomen vanwege uitdroging, nadat hij vier dagen lang non-stop aan de alcohol zat. Toen kwam de dood van Dunn er nog eens overheen en het feit dat hij vanwege vergroeide botten niet meer kon skateboarden, en it all went downhill from there.

In 2015 ging hij al eens naar de afkickkliniek, maar hij maakte het programma daar niet af. In datzelfde jaar kwam hij met zijn moeder April in het programma Family Therapy with Dr. Jenn, waarin ze vertelde dat haar zoon drie maanden nuchter was. Het leek eindelijk een beetje de goede kant op te gaan. Ik durfde lang zijn Instagram niet te checken, omdat ik bang was dat hij er weer slechter uit zou zien. Van die vrolijke skateboarder was toen weinig meer over.

Na even in Barcelona te hebben gewoond ging hij in 2017 terug naar Pennsylvania, omdat zijn zoon Phoenix Wolf werd geboren, die hij samen met vrouw Nicole Boyd heeft. Helaas werd hij slechts een maand daarna alweer in Los Angeles gearresteerd omdat hij aan het rijden was onder invloed. Een nieuwe poging afkickkliniek volgde, maar helaas weer een weinig zinvolle: in 2018 werd hij onder schot gehouden in Colombia (waddafak?), en dat incident zorgde voor een terugval wat de drank betreft.

In 2019 volgde zijn derde bezoek aan de afkickkliniek. Nuchter blijven hield helaas weer geen stand en de problemen stapelden zich maar op: hij werd ontslagen van de Jackass reboot, waarna hij zijn voormalige castleden en vrienden aanklaagde (en een omgangsverbod kreeg van regisseur Jeff Tremaine), werd verwijderd van een vlucht omdat hij te dronken zou zijn om te kunnen vliegen, hij kwam als gast langs bij Dr. Phil (meestal ook niet een teken dat het goed met iemand gaat), raakte verslaafd aan de Adderall, ging voor de vierde keer naar de afkickkliniek en verliet die weer na vier dagen.

En dan zijn we terug bij vandaag. Vanochtend is hij weer opgepakt door de politie en naar een afkickkliniek gebracht. Onder dwang dit keer. Zijn vrouw wil (vooralsnog) niet van hem scheiden, maar heeft wel bij de rechter de volledige voogdij over hun zoontje gevraagd. Zo treurig, en zo anders dan die vrolijke, knappe skateboarder die hij al die jaren geleden was.

Toch heb ik altijd een zwak voor hem gehouden. Wie weet, fifth time’s a charm? Ik hoop het zo.