Nog maar een paar uur. Het huis is verhuurd, de koffers staan klaar, familie en vrienden zijn geknuffeld en ik krijg geen hap door mijn keel. Normaal gesproken stap ik in en uit vliegtuigen alsof ik de auto pak, maar dit keer is anders. We gaan twee (!) maanden en iedereen denkt blijkbaar stiekem ook dat we daar voorgoed blijven. Wat niet zo is, dat beloof ik. Vorig jaar zat ik met mijn verjaardag in Dalfsen mijn dromen in een plakboek te plakken. De pagina’s vulden zich met Griekenland, met daar willen werken, met veel tijd voor de liefde en precies tien maanden later doen we het. Ik bladerde van de week nog even door mijn boek en moest er gewoon van glimlachen. Wat kan ik zeggen? Koop vandaag een plakboek en begin gewoon, het zou droomtechnisch zomaar eens goed uit kunnen pakken. Zwaai je even als je vanmiddag ook op Schiphol bent?