Amayzine

Waarom je (juist nu) dezelfde serie als je vriendinnen moet kijken

twee vriendinnen op de bank serie kijken

Ik maak niks mee tegenwoordig. Nou ja, weinig. Toen mijn lief gisteravond na een lange dag werken (hij wel) thuiskwam, kon ik vertellen dat onze buurvriend het fietspaaltje van het fietspad tegenover ons huis eruit kon trekken. Zo. Hier. Pak aan. Dat zijn nog eens klappers aan de borreltafel. Toch handig om te weten voor die ene keer dat je gaat verhuizen en je zo de verhuistruck pal voor onze deur kan parkeren.

Mijn vriendinnen hebben precies hetzelfde. Niks meegemaakt, niemand om je aan te ergeren, niets te roddelen, nop. Maar wij hebben ons collectieve pleziertje: The Real Housewives of Beverly Hills, dus we hebben genoeg om over te praten. De nieuwe neus van Kim, het drankprobleem van Taylor, de spraytanvlekken van Adrienne… Ondertussen appen we elkaar foto’s van hoe de housewives er nu uitzien (we zijn tien jaar en een paar neuzen verder en hoe klein sommige zijn. Kortom, aan gespreksstof geen gebrek. Ondertussen appt Lil me dat er een vers seizoen van Dix Pour Cent klaarstaat, onze favoriet. En daar heb ik dan weer reuze zin in. Omdat het ook een beetje verdieping geeft.

1. Je hebt gespreksstof
Zie boven.

2. Je hebt gedeelde grapjes
Typisch die en die en omg, heb je die gezien, hilarisch.

3. Je hebt een partner in crime
Want zij vindt het helemaal oké als je vanavond weer zes aflevering verslindt.

4. Ze begrijpt het als je helemaal into de look van Yolanda Foster (inmiddels weer Hadid) bent

5. In al dat geïsoleerd zijn voel je je toch, hoe raar het ook klinkt, een beetje verbonden. Omdat je toch, al ben je fysiek van elkaar verwijderd, in dezelfde belevingswereld bent geweest. Dus lieve vriendinnen: vanavond lekker bingen en appen ondertussen.

By
Jongleert doordeweeks met kinderen en laptops, vermoedt een serieuze shopverslaving en probeert lichtelijk obsessief latte- en wijngebruik van zich af te schudden door overmatig veel te sporten.
27-01-2021
Love & Sex
Top 3
Trending Topics
Top 3
BY May-Britt Mobach