Wat bezielt Singapore?

Jaren geleden liep ik stage in Singapore. Bij TCS, de Television Corporation of Singapore, had ik de tijd van mijn leven. We werkten, we feestten, we aten, speelden Mahjong en maakten af en toe een tripje naar Maleisië. Achter het glimmende laagje van perfectie zat verdriet verstopt. Zo mocht de man van mijn Maleisische hospita het land niet meer in omdat hij zonder rijbewijs rond had gereden. Zelf was ik vooral bang voor de 500 dollar boete die je kreeg als je kauwgom bij je had. En het verhaal ging dat als je drie keer het rode stoplicht had genegeerd, je een dag in een kooi op een druk kruispunt werd gezet. Of dat waar is weet ik niet, maar het boezemde genoeg angst in om altijd keurig op het groene licht te wachten. Zelfs al was er op straat geen hond te bekennen, Big Brother leek ons overal in de smiezen te houden.

Singapore schroomt zware straffen niet. De doodstraf bestaat er nog steeds. En wat voor een. Daar word je, als ware je in de middeleeuwen, nog opgehangen. Het schijnt dat er tussen 1991 en nu 400 mensen door ophanging zijn overleden. De volgende die op de agenda staat is Nagaenthran Dharmalingam. Hij is 33, komt uit Maleisië en heeft een IQ van 67. Dat heet ook wel zwakbegaafd, of verstandelijk gehandicapt. Deze jongen heeft 12 jaar geleden 43 gram heroïne het land in gesmokkeld. Hij was toen 19. Nu heb ik zelf een zwakbegaafde dochter met een IQ van een vergelijkbaar niveau. Zij zou met liefde zes kilo in haar rugzak voor je meenemen als je haar een Dora-taart zou beloven.

Het schijnt ook dat de jongen met geweld bedreigd zou zijn om dit te doen. En die jongen krijgt nu de doodstraf door ophanging?

Morgen zal zijn laatste dag zijn.
Ik hoop dat iemand in Singapore vandaag bij zinnen komt en bedenk ondertussen hoe gelukkig ik ben dat ik die baan na die stage nooit heb aangenomen.