Kiki’s Spanje Schrijfsels: ‘Is het nou echt zó pokkelastig om ons droomhuis te vinden?’

‘We gaan straks een huis vinden dat nog MOOIER is dan dat we ons nu kunnen vóórstellen, echt!’ Ik roeptoeter het inmiddels al maanden tegen familie, vrienden en vooral heel hard tegen mezelf. Als je ergens écht in gaat geloven, dan kan het wel eens de realiteit worden die je gaat aantrekken.

Iets met *manifesteren* kun je *leren*. Ofzo.

En toch wilde het niet echt vlotten met project: Wij Zoeken Droomhuis. Hartstikke stoer hoor, de bold move maken om te emigreren naar Spanje, maar zo moeizaam moet het toch niet gaan allemaal? Is het nou echt zó pokkelastig om een casa naar wens te bemachtigen? Of zijn wij gewoonweg veel te kritisch?

Verschillende potentieeltjes hebben de afgelopen maanden de revue gepasseerd maar eerlijk: het was ‘m allemaal net niet.

En ja, misschien hadden we ons beter kunnen voorbereiden. Eerst moeten uitzoeken hoe Spanje als land in elkaar steekt en welke regio binnen de Costa Blanca ons dan precies het meeste aanspreekt. Wat als we meer research hadden gedaan voordat we ons huis in Nederland te koop zetten, die verhuiswagen lieten komen en ‘hey ho, let’s go’ deden.

Had allemaal gekund. Alleen volg ik met grote beslissingen altijd mijn hart, niet mijn hoofd. Het hart kan soms al een route aangeven, terwijl het hoofd het nog helemaal niet snapt en helemaal niet praktisch vindt. Het hoofd wil eerst zekerheid voor die Big Jump. En hé, da’s oké.

Om je toch even in een vogelvlucht mee te nemen in het proces so far: inmiddels zijn we flink wat uren zoeken op Idealista (het Spaanse Funda) verder, zijn er talloze zaadjes gepland bij ieder nieuw persoon die we tegenkomen en hebben we tientallen bezichtigingen gehad.

De eerste waren in omgeving Mutxamel, daar waar mi madre woont. Om meerdere huizen kort samen te vatten: nergens zat echt liefde in en de vibe voelde daardoor niet goed. Al snel kregen we het gevoel om meer richting de Costa Blanca-Noord te gaan. Een uurtje verderop, daar waar mijn retreatlocatie ook is. Dat voelt sowieso meer als onze regio. Moraira, Javea, Benissa, Jalón, Llíber, dat zou het nieuwe zoekgebied worden.

Er was een prachtig (huur)huis in Benissa, maar de eigenaar bleek een gigantische creep. Een megaliefdevol arty huisje in Jálon, maar het was net te klein. Een tophuis in Moraira, maar met al die ronde vormen en trappetjes totaal niet handig voor Sanders barbecue business. En zo ging de zoektocht verder. Dan was het mooi, maar altijd vochtig en eigenlijk te klein voor bezoek. Of het was prachtig, maar boven budget en dan nog zonder zwembad. Of superpraktisch en voldeed het aan alle eisen, maar gewoon niet echt pretty.

Kortom: sinds een aantal maanden weet ik wat een NAALD in een HOOIBERG betekent. Wel hebben we zoveel geleerd in deze tussenfase, ik had dat ook niet willen missen. En tja, hoe het allemaal afloopt met project huis? Stay tuned, de komende weken.

Er is van alles in beweging gezet…