Lieve Jill Helena,

We kennen je niet, maar we voelen enorm met je mee. Hoe voelt de vrijdagavond voor jou? Kapot ben je sowieso na twee dagen van een slopend proces met ook nog een onverwachte extra getuigeverklaring en daardoor, gelukkig maar klein beetje, uitstel van de strafeis.  Gesteund door warmte en verdrietig door haat die blijkbaar nou eenmaal bij zo’n publiekelijk bekeken zaak hoort. Je moest alles herbeleven, het beest in de bek kijken. Het was een samenkomst van een optelsom van de laatste jaren. We denken aan hoe moeilijk het moet zijn als de ander een totaal ander beeld lijkt te hebben van wat er in jouw ogen is gebeurd. Ook vraag ik me af hoe jij de kritiek van Ali B op de rechter hebt ervaren waarbij hij zei dat er over zijn grenzen werd gegaan en dat de rechter moet leren om de grenzen van mensen te accepteren en dat nee echt nee is. Wij vonden het in ieder geval een wonderlijke uitspraak van iemand die exact dat wordt verweten.

Als slachtoffer in een zaak als deze heb je uiteindelijk niet zo heel veel te winnen. Jij bent jaren van je leven kwijt aan dit hele verhaal. En wat de uitslag ook is, uiteindelijk sta jij ook niet op de tafels te dansen als Ali B straks in de gevangenis zit. Dat had je vast ook liever anders gezien. Dit verhaal kent alleen maar verliezers. Jij doet dit niet voor jezelf, zo kan ik me voorstellen, jij doet dit voor alle vrouwen. En daarvoor zijn we je dankbaar.

Ik wens je kracht en straks ook voorzichtig een beetje rust,

May