Beste Monique (van Mike ja)

Ik moet je even schrijven, want het loopt een beetje uit de hand. En dan heb ik het niet over jouw zorgdrift en bemoeilust. Net als bijna elke moeder wil je maar één ding: het beste voor je kind. Dat je daarbij misschien een beetje doorslaat en hiermee je doel voorbijschiet, is voor ons allemaal duidelijk—en waarschijnlijk ook voor jouzelf.

Dat er hier en daar een kritische noot klinkt en columns over je worden geschreven—zoals bijvoorbeeld hier—kan iemand met jouw niet-lullen-maar-poetsen-mentaliteit vast wel hebben. Wij hebben zelfs een Free Mike-petitie aangemaakt, waarvan we hopen dat je er de humor van inziet.

Maar nu er doodsbedreigingen aan jullie adres komen, is je maat vol. En dat begrijp ik. Hé, je valt niemand lastig, hè? Het is jouw leven, en het is ook zo dat Mike het waarschijnlijk heerlijk heeft bij jullie. Oké, het kan een schoondochter misschien wat afschrikken om met z’n vieren in Seefeld op de berg te kruipen, en de teugels iets laten vieren zou zeker geen slecht idee zijn. Maar laten we alsjeblieft de ‘leven en laten leven‘ -regel blijven hanteren.

Het is niet alsof je je zoon mishandelt, en uiteindelijk bedoel je alles goed.

Bovendien: je hebt ons de winter door geholpen met al je quotes, dus laten we daar in ieder geval dankbaar voor zijn.

Ik wens je sterkte,

May

Beeld: Winter Vol Liefde