Caroline Tensen over Ron Brandsteder
"Zijn eerste woorden aan mij zal ik nooit vergeten”
Denk je aan Ron Brandsteder, dan word je meteen teruggekatapulteerd naar de jaren ’90. Ik in elk geval wel. Dan zit ik weer op de bank met lekkere drankjes en toastjes met brie binnen handbereik. Vandaag namen we afscheid van een van de grootste presentatoren en quizmasters. Ron Brandsteder kleurde onze lineaire televisie-avonden. Caroline Tensen, die op deze dag waarop de hele wereld haar vraagt om een reactie te geven op dit droevige nieuws, zo lief de tijd nam om Ron voor ons te herdenken.
De eerste ontmoeting
*”De eerste keer dat ik Ron Brandsteder ‘echt’ ontmoette – ik had hem al eens gezien bij Sterrenslag – was toen ik werd gevraagd om Wie Ben Ik? te gaan presenteren en ik naar de studio’s in Aalsmeer moest. Daar zaten Ron Brandsteder, André van Duin, Joop van den Ende én Guus Verstraete (wijlen de beroemdste en meest kleurrijke regisseur van het land en de echtgenoot van Simone Kleinsma) in een kamer. Vier handen op één buik.
En daar moest ik naar binnen. Maar ik durfde gewoon niet. Ik stond op de drempel, Ron draaide zich om, zag mij staan en sprak de voor mij legendarische woorden: ‘Kom maar, wijffie.’
En dat zegt alles over hem. Als een soort vader zag hij mijn angst om naar binnen te gaan en ontfermde hij zich over mij, als een jong kuikentje dat daar zomaar tussen werd gezet.”
Wie lacht het hardst?
*”Ron kon zo heerlijk hard lachen om André. En wat hij heel goed deed, was dat hij altijd André van Duin verdedigde als die de boel zat te saboteren in Wie Ben Ik? Die twee kenden elkaar zó goed.
Ik lachte mee, maar nooit het hardst, want het laatste wat ik wilde was het laatste woord hebben tussen twee grootheden.”
Zo herinner ik me Ron
“Ik denk dat Ron zou willen dat ik hem herinner als die grote, lieve beer die zich over me ontfermde, in de gaten hield dat ik niet verzoop en ervoor zorgde dat ik genoeg platform kreeg. Hij leerde me dat iedereen gelijk is in een team. Dat je, alleen omdat je de presentator bent, niet beter bent dan een ander. Je doet het met elkaar.”
Iconische borrelplanken
“Wat we echt gemeen hadden, was dat we allebei van héél lekker eten hielden. Dus we hadden enorme borrelplanken bij Wie Ben Ik? Hij nam altijd ossenworst en oude kaas mee, want hij wist precies waar je wat moest halen. Iedereen die te gast was, wist dat ook. Die schoven dan meteen bij ons aan, en dan stonden we weer met moeite op voor de volgende opname.”
Een groot gemis
*”Ik kan wel drie uur praten over hem. Een enorme vakman, de boomlange quizmaster. Heel erg goed en warm, zowel voor de mensen in de show als achter de schermen.
Een groot gemis. Een echte vakman, zoals er niet veel meer zijn.”*
