Hoe zit het eigenlijk met jouw noodvoorraad?

Vanmorgen ging de deurbel om half acht. Ik weet het, dit is een ronduit schandalig en onchristelijk tijdstip voor de meesten van ons. Maar in dit geval was ik zelf de aanstichter, want de bezorger van Albert Heijn bracht mijn noodpakket.

Dit moet ik wel een klein beetje nuanceren. In een noodpakket zit natuurlijk een zaklamp, een radio op batterijen en iets van petroleum om je eten ook daadwerkelijk op te warmen. Wat dat betreft heb ik het nog niet helemaal doordacht. Maar eten en water? Dat heb ik genoeg. Als het hier ooit helemaal naar z’n grootje gaat, dan eet ik witte asperges uit een pot en erwtensoep. Niet dat ik dat in de verste verte kan opwarmen, maar ik vind het een geruststellende gedachte.

“Mam, hoe zit jij met je noodpakket?”

Mijn moeder woont ook alleen, dus toen ik de zoveelste melding kreeg van de overheid dat we in moesten slaan belde ik haar toch even op. “Mam, hoe zit jij met je noodpakket?” Lang verhaal kort, met die vrouw gaan we de oorlog wel winnen. Met mij waarschijnlijk niet. Bij haar ontbreekt alleen nog een EHBO-doos, verder is ze er klaar voor. Ja, ik heb kaarsen in huis, maar dat is puur ter decoratie van mijn New Mediterranean-interieur. Die stook ik er in een paar uur doorheen en je moet jezelf blijkbaar toch echt een uur of 72 kunnen redden.

Niet van mijn voedselvoorraad snoepen

Ik maakte daarom nog maar eens de balans op. Om te beginnen staat mijn auto in een garage met elektrische deuren, dus als de stroom uitvalt ga ik in ieder geval nergens heen. Van mij hoeft niemand buiten de ring van mijn woonplaats dus bezoek te verwachten. Wat een geruststelling kan zijn, denk ik zo. Je zit er natuurlijk niet op te wachten dat iemand anders je voedselvoorraad op komt snoepen. Al heb ik natuurlijk een sterke positie, met mijn witte asperges in pot. En anders hebben we altijd nog spinazie of snert.

Ik tik op Google: ‘Zelf een noodpakket samenstellen’

Als je ‘zelf een noodpakket samenstellen’ intikt op Google, dan krijg je een assortiment waar je vanzelf gewoon al een beetje bang van wordt. Van de rampenrugzak tot een PrepPack, aan de benamingen ligt het in ieder geval niet. Ik duik liever zelf even in de samenstelling, want het schijnt dat zo’n kant-en-klaar noodpakketje inmiddels drie keer over de kop gaat in prijs.

Allereerst heb je water nodig, zo’n drie liter per persoon per dag. Ik heb sinds vanmorgen achttien liter staan, dus wat dat betreft zit ik wel even safe. Eten dat lang houdbaar is, hallo witte asperges in pot. Een radio op batterijen of een opwindbare radio, aan dat USB-geval heb je precies niks. Een zaklamp, veel batterijen, kaarsen en natuurlijk lucifers om dat allemaal ook aan te steken. Dan hebben we daar dus de EHBO-doos, dekens om warm te blijven én een fluitje om hulpdiensten te waarschuwen. Gelukkig nog nooit over nagedacht dat dit handig is. Nu heb ik van mezelf een stevig volume, maar een fluitje dus. Ook belangrijk: contant geld, gereedschap (aaaai), kopieën van je identiteitsbewijzen en een lijst met belangrijke telefoonnummers. De reservesleutels van je huis en auto, waar ik dus weinig aan ga hebben, zijn ook belangrijk. En daar hebben we ‘m: wc-papier en desinfecterende gel. We weten allemaal nog hoe behoeftig iedereen vorige keer was. De overheid denkt trouwens ook aan onze persoonlijke hygiëne, want tandpasta, een tandenborstel en maandverband staan ook op het lijstje. En tot slot een tas om dit alles in te stoppen als je onverhoopt tóch je huis moet verlaten.

Lang verhaal kort. Ik ben nog lang niet goed genoeg voorbereid op een apocolyps, maar ik heb in ieder geval water en witte asperges. Ik hoop dat jij er beter bij zit.